tag:blogger.com,1999:blog-2064856371395344468.post7095993439645472277..comments2023-10-25T17:00:24.225+03:00Comments on 10o ΛΥΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ: "Ενός λεπτού μαζί", με την Κική Δημουλά..Ειρήνη Λιβανούhttp://www.blogger.com/profile/07175059880567903394noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-2064856371395344468.post-66498406237791686622009-04-05T16:52:00.000+03:002009-04-05T16:52:00.000+03:00Μάνια,καταλαβαίνω τη ζήλεια του Διονύση και της Έλ...Μάνια,<BR/>καταλαβαίνω τη ζήλεια του Διονύση και της Έλένης κι εγώ, αν ήμουν στη θέση τους το ίδιο συναίσθημα θα ένιωθα. Νομίζω είμαστε τυχερές που για άλλη μια φορά είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε την Κική Δημουλά και μάλιστα με ακροατήριο μαθητές, νέους ανθρώπους, που παρά τις κάποιες μικρομέγαλες, όπως ευφυώς τις χαρακτήρισες ερωτήσεις τους, μας έδωσαν την ευκαιρία να απολαύσουμε μια Δημουλά με ζωντάνια έφηβης, αληθινής, "παιχνιδιάρας", που δεν μασάει τα λόγια της, δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, που μιλάει στην ψυχή των ανθρώπων και τους σαγηνεύει.<BR/>Θυμήσου με πόσο αυθορμητισμό απάντησε, όταν τη ρώτησαν, με αφορμή κάποιο ποίημά της που έγραψε μετά από επίσκεψή της στο Βρετανικό μουσείο και αν μιλούσε σε πρώϊμες εποχές για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.<BR/>"Όχι, απλώς ένιωθα νοσταλγία για την πατρίδα μου, όντας μακριά. Δεν μπήκα στη διαδικασία του δικαιούχου των μνημείων. Ωραίο να έρθουν. Και πολύ ωραίο που δεν έρχονται, γιατί όλοι ασχολούμαστε με αυτά. Ο τόπος τους είναι εδώ". <BR/>Ή όταν τη ρώτησαν, γιατί ασχολήθηκε με την ποίηση.<BR/>"Πήγαμε εκεί που μπορούσαμε να πάμε", είπε.<BR/>Στο ερώτημα αν αισθάνεται σπουδαία.<BR/>"Διαφέρω από τους σπουδαίους ποιητές μη ούσα σπουδαία και μη λέγοντας μεγάλα λόγια γι' αυτά που λέω".<BR/>Ευχαριστούμε την Κική Δημουλά αλλά και σένα που πρότεινες και οργάνωσες αυτή την επίσκεψη.Ειρήνη Λιβανούhttp://www10lykeiopeiraia.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2064856371395344468.post-71039066162950666362009-04-05T12:23:00.000+03:002009-04-05T12:23:00.000+03:00Διονύση, ευχαριστούμε για τη "ζήλια" σου και την α...Διονύση, ευχαριστούμε για τη "ζήλια" σου και την ανταποδίδουμε για το υπέροχο blog που έχεις φτιάξει με τους μαθητές σου της θεωρητικής κατεύθυνσης. Οι αναρτήσεις σου είναι προσφορά σε όλους εμάς που καταγινόμαστε με το μάθημα της Λογοτεχνίας στην κατεύθυνση. Κυρίως, όμως,μεταδίδει το πιο πολύτιμο για όλους μας που είναι η αγάπη στη λογοτεχνία. Ελπίζω να το γνωρίσουν και οι μαθητές μας, που μπορούν πια να μπουν σ'αυτό και από το blog του σχολείου μας. Ευχαριστούμε και για το θαυμάσιο απόγευμα χτες στο σχολείο σας κι ευχόμαστε "πάντα ν'ανταμώνουμε" έτσι.Όσο για τη Δημουλά, έχει πια το fun Club της ανάμεσά μας κι ελπίζουμε να μας δώσει και στο μέλλον την ευκαιρία να την απολαύσουμε μαζί, Διονύση, Ελένη κι όσοι πιστοί...Μάνια Χρίστηhttps://www.blogger.com/profile/09050682347002024282noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2064856371395344468.post-75183774986520206952009-04-03T22:11:00.000+03:002009-04-03T22:11:00.000+03:00Μάνια πρώτα απ'όλα να σε ευχαριστήσω για την ιντερ...Μάνια πρώτα απ'όλα να σε ευχαριστήσω για την ιντερνετικη κοινοποίηση της καθυστερημένης μου μικρής μανίας με τη φωτό. <BR/>Τώρα για την Κική Δημουλά με έφαγε και με τρώει ακόμη η ζήλεια που δεν μπόρεσα να είμαι μαζί σας, λόγω μαθήματος.Όμως εσύ και η Ειρήνη καταφέρατε, με τις πετυχημένες σημειώσεις σας, να μας μεταφέρετε τις ποιητικές θέσεις της Δημουλά. <BR/>Τη θυμάμαι επίσης με συγκίνηση σε εκείνο το αίθριο του Πειραιά να μιλάει με τόση ζωντάνια και απλότητα. Υπόσχομαι την άλλη φορά δεν θα την χάσω με τίποτα...Ελένη Κυριμκύρογλουhttps://www.blogger.com/profile/17726514261357110204noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2064856371395344468.post-18226505098504945022009-04-03T18:09:00.000+03:002009-04-03T18:09:00.000+03:00Βρε Μάνια, τι ωραία έκπληξη ( για μένα) ήταν αυτή ...Βρε Μάνια, τι ωραία έκπληξη ( για μένα) ήταν αυτή η ανάρτηση!<BR/>Φαντάζομαι ήταν εξαιρετική εμπειρία για τα παιδιά η συνομιλία τους με τη Δημουλά. Βλέπεις, ακόμα και στη συζήτηση, στο λόγο της κάθε (δημόσιας) συζήτησής της, η Δημουλά δανείζεται χρώματα απ'την ποιητική της παλέτα. Αυτή η αισθητική του λόγου, το παιγνιώδες, το οξύ, το διεισδυτικό που τον χαρακτηρίζει, θα ήταν, υποθέτω, μια αξέχαστη εμπειρία για τα παιδιά. <BR/><BR/>Η δική σας, επίσης, η σκέψη, των συνοδών καθηγητών, ναν κρατήσετε σημειώσεις και να μας τις προσφέρετε, ήταν θείας έμπνευσης! Τον καιρό αυτό διδάσκω το τόσο αγαπημένο μου "Γας ομφαλός". Βλέπω με πόση φυσικότητα περνάνε στις κουβέντες της οι βασικοί άξονες που κρατάνε το ποίημα - αλλά και άλλοι, δευτερεύοντες: Η μνήμη και η λειτουργία της, η φθορά και το τέλος, οι "ήττες", ακόμα και η θέση της γυναίκας.<BR/><BR/>Τη χάρηκα την επίσκεψή σας λες και την έκανα εγώ! Τυχερά τα παιδάκια σας!<BR/><BR/>( Αύριο έχουμε και ένα ραντεβού, ε;- να μην ξεχνιόμαστε! :-) )Διονύσης Μάνεσηςhttps://www.blogger.com/profile/12336804337994151937noreply@blogger.com