Γεμάτη η αυλή του σχολείου, πολύχρωμη και πολύβουη.

"Η Παλιά Κοκκινιά δεν έγινε Άγιος Παντελεήμονας, επειδή δεν γκετοποιήθηκε, ο κόσμος γρήγορα οσμώθηκε με τους μετανάστες, τους γνώρισε, είμαστε περήφανοι γιατί και το σχολείο μας συνέβαλε στη γνωριμία των συμπολιτών μας με το άλλο, το διαφορετικό. Κάθε Κυριακή, απο τις 4 μέχρι τις 8, 300 μαθητές και μαθήτριες με βιβλία και τετράδια στο χέρι κατευθύνονται προς τα εδώ και γεμίζουν την αυλή. «Όχι φόβο αλλά περηφάνεια νοιώθω – μου είπε ο γείτονας – είναι κι εδώ σήμερα – που ένας Πακιστανός με χαιρετά και μου μιλάει ελληνικά». Και γράφει του απάντησα, και μάλιστα με μεγάλη χαρά για πρώτη φορά στη ζωή του ελληνικά, αφού αρκετοί μαθητές μας είναι αναλφάβητοι στη δική τους γλώσσα." (Από την ομιλία της Κάτιας Αγάπογλου-Γαλοπούλου, Προέδρου του Δ.Σ του σχολείου).
Ο Φερεϋντούν Φαριάντ ήταν εκεί με το παραμύθι του " Όνειρα με χαρταετούς και περιστέρια".
Κυρά πανάρχαιη Ελλάδα,
κρύψε με κάτω
απ' τη γαλάζια ποδιά σου.
Τη γλώσσα της ποίησης την έμαθα
απ' τ' άστρα, απ' τα πουλιά, απ' τα φύλλα
κι απ' τους πλανόδιους τροχιστές.
(Φαριάντ Φερεϋντούν)


O Φαριάντ Φερεϋντούν είναι Πέρσης ποιητής που ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια. Από αυτά, όπως ο ίδιος είπε, τα 15 τα έζησε με πείνα, ταλαιπωρία, αγωνία για την άδεια παραμονής του...πολλές φορές σκέφτηκε: πού να φύγεις..πού να μείνεις...
Τον βοήθησε, όπως είπε, ο Γιάννης Ρίτσος "που αγαπούσε τους μετανάστες, υποστήριζε εμένα, συνεργαστήκαμε σε βιβλία...". Τα τελευταία 10 χρόνια του δόθηκε μια τιμητική υπηκοότητα από τη Βουλή των Ελλήνων, σε αναγνώριση της πνευματικής του προσφοράς.
Και ο Γιάννης Ρίτσος..ήταν εκεί (φωτογραφική έκθεση του Ε.ΚΕ.ΒΙ)


Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί και νερό...

Και ο Σαΐντ (Αλγερινός σκιτσογράφος) με τα σκίτσα του.

" Είμαι εργάτης δεν είμαι τρομοκράτης"
(Σαΐντ)
6. Από τη μια αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και από την άλλη οι κυβερνήσεις που έχουν διαφορετική πολιτική.
1 5. Η κυβέρνηση χτυπά αυτούς που θέλουν να βοηθήσουν τους μετανάστες.






















Το πιστό αντίγραφο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων έρχεται στην ΚύπροΤο 1900, σε μια τυπική βουτιά τους στις ακτές των Αντικυθήρων, μια ομάδα Συμιακών σφουγγαράδων ανακάλυψε στο βυθό μια σειρά από περίεργα αρχαία ευρήματα. Ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα και το περίτεχνο άγαλμα του Εφήβου των Αντικυθήρων, όπου ξεχώριζε ένας μηχανισμός που όμοιός του αρχαίος μηχανισμός δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα. Διαβρωμένος, κομματιασμένος και απολιθωμένος, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, όπως έμεινε γνωστός, θεωρείται στις μέρες μας τόσο σημαντικός για την εξέλιξη της τεχνολογίας, όσο και η Ακρόπολη για την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής. Η δε περίπλοκη υποδομή του εγείρει ακόμα το ερώτημα τι απέγινε η γνώση και η τέχνη που πρόδιδε η κατασκευή του, 2.000 χρόνια πριν.Η κατασκευή του Μηχανισμού ανάγεται περίπου στο 140-100 π.Χ., μάλλον στη Ρόδο (όπου την εποχή εκείνη άνθιζε η αστρονομία), ενώ το ναυάγιο μισό περίπου αιώνα αργότερα. Ήταν συναρμολογημένος σε ένα ξύλινο κιβώτιο (πυξίδα), διαστάσεων 32x16x10 εκ. περίπου, δηλαδή όσο ένας σημερινός φορητός υπολογιστής. Η μπροστινή και η πίσω επιφάνεια καλύπτονταν από μπρούντζινες πλάκες με ημερολογιακές ή αστρονομικές κλίμακες και δείκτες, ενώ προστατεύονταν από δύο (επίσης) ξύλινα εξωτερικά καλύμματα, στα οποία ήταν προσαρμοσμένες πυκνογραμμένες μπρούντζινες πλάκες. Στο εσωτερικό του υπήρχαν τουλάχιστον 30 συνεργαζόμενοι οδοντωτοί τροχοί (γρανάζια), οι οποίοι ετίθεντο σε κίνηση από τον χειριστή, μέσω της περιστροφής ενός στροφείου (τροχού) τοποθετημένου εξωτερικά στο πλαϊνό τοίχωμα του κιβωτίου. Με τον χειρισμό αυτό, τα γρανάζια έθεταν ταυτόχρονα σε κίνηση εφτά δείκτες, οι οποίοι έδειχναν διάφορα αστρονομικά μεγέθη σε αντίστοιχες κλίμακες. Η κατασκευή του θεωρείται πολύ πιο πολύπλοκη απΆ ό,τι όλων των μηχανών που κατασκευάστηκαν την επόμενη χιλιετία. Με απλά λόγια, ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων θεωρείται ο πρώτος υπολογιστής στην ανθρώπινη ιστορία.
Μέρες και μήνες


