ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

Η κλεμμένη κούραση (της Ρωξάνης Βασιλειάδου)
......Ναι, τελικά έχω καταπιεί πολλούς πληθυντικούς στη ζωή μου. Από αφηρημάδα, από δειλία, από βαρεμάρα, από αδιαφορία, από συνήθεια. Ο χτεσινός όμως, να εδώ μου κάθισε. Περιμένοντας υπομονετικά την σειρά μου στον μανάβη της γειτονιάς μου άκουσα την στιχομυθία δύο άλλων πελατισσών. Ρωτούσε η μία την άλλη με δήθεν ενδιαφέρον αν «διαβάζει» σε άψογο πληθυντικό ευγενείας-πιστεψα εγώ η αφελής-και αφού η μία έδινε πάσα στην άλλη για να καταγραφεί το πόσο κουράζονται, πόσο τους έχουν σπάσει τα νεύρα και επιτέλους ήρθε η ώρα της κρίσης και της δικαίωσης του αγώνα, κατέληξαν στην πληροφορία ότι ξεκινάνε και οι δύο την Παρασκευή τις πανελλήνιες εξετάσεις γράφοντας έκθεση.

Κουφάθηκα. Μπράβο! σκέφτηκα κοιτώντας τις ξανθιές μες ανακατεμένες με τα γκρίζα των πενήντα τους. Χαρά στο κουράγιο τους! Ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου. Πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι όλη αυτή η κούραση ήταν…κλεμμένη. Οι κυρίες ήταν μαμάδες υποψηφίων φοιτητών. Αυτά τα κακόμοιρα έτρεχαν όλη τη χρονιά από το σχολείο στο φροντιστήριο, διάβαζαν έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού το όνειρό τους και στην πλάτη πιθανόν το απωθημένο της οικογένειας, και η μητέρα που έστυψε μερικές πορτοκαλάδες και ίσως άκουσε 70 σελίδες ιστορίας είναι ράκος…
Άφησα τη σακούλα με τα μούσμουλα-ούτως ή άλλως μου είχαν φανεί πολύ ακριβά-και γύρισα στο σπίτι που ο γιός μου διάβαζε και αυτός για τις πανελλήνιες. Τον κοίταξα από την μισάνοικτη πόρτα συγκινημένη για τη μοναχική του προσπάθεια στην πρώτη σκληρή αναμέτρηση της ζωής του. Τόσο ατομική και τόσο μοναχική όσο και όλων των άλλων παιδιών που βρίσκονται στην ίδια φάση με αυτόν. Η αγωνία μας δεν μας δίνει το δικαίωμα να κλέψουμε από την προσπάθειά τους, και η επιτυχία ή αποτυχία τους ας μας βρει να πανηγυρίζουμε ή να συμπαραστεκόμαστε. Στον Γιάννη, στη Στέλλα, στον Σπύρο. Εσύ, εσύ και εγώ.
(www.protagon.gr)