Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Η τρισδιάστατη ζωφόρος του Παρθενώνα αποδομείται στο Ίντερνετ.

Ένας ιππέας καλπάζει για να βρει τη θέση του στην πομπή των Παναθηναίων- τη μεγάλη γιορτή προς τιμήν της θεάς Αθηνάς. Ένα λέιζερ αναζητά τον κατάλληλο συντηρητή για να καθαρίσει τη ζωφόρο, ενώ οι ανακατεμένοι λίθοι της αναζητούν τη θέση τους. Όλα αυτά στον διαδικτυακό τόπο http://www. parthenonfrieze.gr, που δημιούργησε το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης. Με ένα κλικ στην ιστοσελίδα, ο Παρθενώνας εμφανίζεται τρισδιάστατος και αποκαλύπτει τα μυστικά του με κατανοητό τρόπο, στα ελληνικά και τα αγγλικά. Μέσα από κείμενα και εικόνες τα παιδιά και οι επιστήμονες έχουν την ευκαιρία να δουν με λεπτομέρειες την αρχιτεκτονική και τον γλυπτό του διάκοσμο, χωρίς να λείπουν πληροφορίες για τα Παναθήναια, ερμηνείες για το τι απεικονίζει η ζωφόρος, αλλά και στοιχεία για τον σχεδιασμό, την κατασκευή και τη συντήρηση του γλυπτού διάκοσμου.
Πάνω στο τρισδιάστατο μοντέλο του Παρθενώνα ο χρήστης μπορεί να γνωρίσει τη ζωφόρο ανά πλευρά και να διαβάσει κείμενο που περιγράφει λεπτομερώς την παράσταση κάθε λίθου ή να δει τη ζωφόρο μέσα από τα επιμέρους θέματά της, όπως οι ιππείς, τα άρματα, οι θεοί.



Για όσους έχουν όρεξη για... παιδιές, η ψηφιακή αναπαράσταση προσφέρει παιχνίδια μνήμης μέχρι παζλ. Όσοι έχουν φιλοδοξίες συντηρητή με το ομοίωμα ενός λέιζερ μπορούν να καθαρίσουν τη ζωφόρο, ενώ όσοι έχουν καλλιτεχνικές τάσεις μπορούν να ζωγραφίσουν τις πλάκες της. Και στο animation «και ξαφνικά το άλογό μου έγινε μαρμάρινο» ένας από τους ιππείς «ζωντανεύει» και καλπάζοντας ψάχνει να βρει τη θέση του στην πομπή και όταν τη βρίσκει «μαρμαρώνει».
Η εφαρμογή για τη ζωφόρο του Παρθενώνα έγινε από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, από την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης, τις Κ. Χατζηασλάνη και Ε. Καϊμάρα, και από το ΕΚΤ την Ε. Σαχίνη.
(αναδημοσίευση από ΤΑ ΝΕΑ, 25/11/2009)

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Σταματήστε τη βία κατά των γυναικών!

Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών πρέπει να αναφέρουμε ότι η βία κατά των γυναικών δεν είναι οικογενειακή υπόθεση. Αποτελεί το πιο διαδεδομένο ανομολόγητο έγκλημα, που πλήττει γυναίκες ανεξαρτήτως κοινωνικού ή οικονομικού επιπέδου. Η βία που υφίσταται η γυναίκα είναι πολύπλευρη: μέσα στην οικογένεια, αλλά και στον εργασιακό χώρο, λεκτική ή σωματική, στο πλαίσιο της κοινωνικής της δράσης ή στο στενό οικογενειακό περιβάλλον, η βία σε κάθε μορφή εκφράζει τα παγιωμένα στερεότυπα και την επιβολή εξουσίας, που υφίσταται η γυναίκα στον αγώνα να καθορίζει η ίδια την τύχη της.


Με αφορμή τη σημερινή ημέρα ο γ.γ του ΟΗΕ δήλωσε:
"Έχουμε ακόμη πολλή δουλειά. Σε κάθε χώρα, οι γυναίκες και τα κορίτσια εξακολουθούν να πλήττονται και να υποφέρουν από τη βία. Αυτή η μορφή βίας υπονομεύει την ανάπτυξη, προκαλεί την αστάθεια και καθιστά την επίτευξη της ειρήνης ακόμη πιο δύσκολη. Πρέπει να απαιτήσουμε τη λογοδοσία και να λάβουμε συγκεκριμένα μέτρα ώστε να θέσουμε τέρμα στην ατιμωρησία. Πρέπει να ακούσουμε και να στηρίξουμε τις γυναίκες που επιζούν. Ο στόχος μας είναι σαφής: να δώσουμε τέλος σε αυτά τα ασυγχώρητα εγκλήματα - είτε πρόκειται για τη χρήση του βιασμού ως όπλο πολέμου, την ενδοοικογενειακή βία, τη σωματεμπορία, τα αποκαλούμενα εγκλήματα "τιμής" και τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα βαθύτερα αίτια αυτής της μορφής βίας με την εξάλειψη των διακρίσεων και την αλλαγή της νοοτροπίας που τη διαιωνίζει
".


Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Μιχάλης Κατσαρὸς τοῦ Εὐσταθίου ἐκ Κυπαρισσίας Τριφυλίας

Στις 21 Νοεμβρίου 1998 πεθαίνει ο Μιχάλης Κατσαρός.

Ψηλός. Επιβλητικός. Μακρύ μαλλί. Μουστάκι λεπτό, περιποιημένο. Συνήθως κουστουμαρισμένος. Μαύρα γυαλιά.

Πάντα και πάντα τρέχουμε προς την ελευθερία
Κι' αυτή δεν έρχεται ποτέ - μάς περιπαίζει
έτσι που τής φορέσαμε αέρινες σκιές
πράγματα χωρίς νόημα - εσθήτες λαμπερές
δάφνες ανάπηρες - στολές στρατιωτικές
τόσα πολλά ποιήματα κι' εξάρσεις...
(απόσπασμα από το ανέκδοτο ποίημα «Οι ήρωες»)
(enet.gr Βασίλης Καλαμάρας)

Η δική σας ποίηση εντάσσεται σε κάποια «σχολή» ή «τάση»;
-Νομίζω, όχι! Εγώ δεν λέγομαι «ποέτ» γαλλικά. Λέγομαι «ποιητής» ελληνικά…
Γιατί ζωγραφίζετε;
-Επειδή η γραφή στο ρήμα «ζωγραφίζω» βρίσκεται ανάμεσα σε δυο «ζω»: Ζω-γραφη-ζω!
Δεν σας καλύπτει η ποίηση;
-Η ιστορία είναι αν εγώ καλύπτω την ανθρωπότητα μόνο με τα γράμματα. Υπάρχουν και τα χρώματα και τα αρώματα, όπως λέει κι ένα τραγούδι μου.

Γιατί είστε ολιγογράφος;
-Η ποίησή μου ακολουθεί τα γεγονότα της ίδιας της ζωής. Η αναγκαιότητα της ποίησής μου βαδίζει με την αναγκαιότητα της ίδιας της ζωής. Σα να λέμε, η ποίησή μου έχει μια τάση του συγχρόνου. Το σύγχρονο γεγονός, η σύγχρονη αιτία, με κάνει ώστε να μπορώ να γράψω ένα ποίημα. Η ποιητική ιδέα γεννιέται από την πραγματικότητα.
Το αναγνωστικό κοινό της ποίησης τι είδους είναι;
-Οι αναγνώστες της ποίησης είναι ποικίλων ειδών. Αυτός που θα σκύψει στα γραφτά του ποιητή είναι δύσκολο να βρεθεί. Όμως ο πιο αδαής αναγνώστης θα πάρει μια οσμή πνευματική που θ’ αυξάνεται ανάλογα με τις δυνάμεις προς ανάγνωση που διαθέτει.
Πρέπει η ποίηση να είναι δύσκολη;
-Η ποίηση είναι δύσκολη ανάλογα με τη στάση ή την πνευματική καλλιέργεια του αναγνώστη. Βρίσκει κανείς ποιητή που δεν έχει ποτέ δημοσιεύσει κι όμως είναι ποιητής. Ένα δημοσιογράφο που γράφει σε μια εφημερίδα. Στους δημοσιογράφους βλέπεις αριστουργήματα, διαμάντια στίχων. Μάλιστα, σκέφτομαι κάποτε ν’ ασχοληθώ, να κάνω μια αποδελτίωση φράσεων από τα γραφτά των δημοσιογράφων – γράφεται ένα ποίημα!
(απόσπασμα συνέντευξης στην εφημερίδα "Εξόρμηση" Ιούνιος 1982, Νίκος Λαγκαδινός)



(Μονόγραμμα, οπτικοακουστικό αρχείο ΕΡΤ)

Δεν ήρθα να ξαφνιάσω τις μέρες σας -/ δεν κρατώ τη ρομφαία./ Κυκλοφορούσα αιώνες μέσα στο πλήθος σας/ μαζεύοντας σκόρπιους σπόρους./ Δεν ήρθα να σταματήσω τους ποταμούς τα νερά/ τους καρπούς -δεν ήρθα./ Κυκλοφορούσα μέσα στους ήχους σας -/ τόσους αιώνες./ Ανέμιζα μαύρα λάβαρα στις αρτηρίες των δρόμων/ με την καρδιά μου καρφωμένη στο φοβερό πάσσαλο/ σας καλούσα -/Δεν ήρθα να καταργήσω το νόμο. [...]
(από τη συλλογή "Οροπέδιο")

Η διαθήκη μου

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.

Μια μοναχική παρουσία στο χώρο της ποίησης είναι ο Μιχάλης Κατσαρός αλλά
«μια ξεχωριστή στιβαρή ποιητική παρουσία, με τονισμένο το στοιχείο της αμφισβήτησης»,
θα σημειώσει ο Λίνος Πολίτης στην «Ιστορία…» του.
Ο ίδιος ο ποιητής θα πει κάποια στιγμή:
«Παραμένω εν πλήρη συγχύσει αθώος»!
Αλλά είναι εκείνος που έγραψε ότι
«ακούει να ’ρχεται καινούργιο βήμα».
Είναι κι εκείνος που έγραψε:
«Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία…».
Κι ακόμα, ελπίζοντας (;):
«Υπάρχουνε προϋποθέσεις για μια καινούργια Άνοιξη…»!

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Να με θυμόσαστε, είπε


Ένα αφιέρωμα που παρουσίασε το κανάλι της Βουλής των Ελλήνων και που, μέσα από τη ζωή και την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, διατρέχει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Αξίζει να το δείτε!!!

Όπως με ενημέρωσε η καλή μας φίλη, η Λίλα, πρόκειται για την ταινία του Ροβήρου Μανθούλη: "Γιάννης Ρίτσος, οι ρίζες του".

Σ' ευχαριστούμε, Λίλα.

Η συνέχεια.....

http://www.youtube.com/watch?v=eto9KaEEnvM&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=GgsNTn-IXYk&NR=1 \

http://www.youtube.com/watch?v=kbW5amdoNoE&NR=1

http://www.youtube.com/watch?v=HgmCIMsJNgo&NR=1



http://www.youtube.com/watch?v=gbhH1X0YtGU&NR=1

ΕΠΙΛΟΓΙΚΟ

Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα

χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,

για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά

ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια.

Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού

τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.

Και συχωράτε μου αυτή την τελευταία μου θλίψη: Θα 'θελα

ακὀμη μια φορά με το λεπτό δρεπανάκι του φεγγαριού να θερίσω

ένα ώριμο στάχυ. Να σταθώ στο κατώφλι, να κοιτάω

και να μασώ σπυρί σπυρί το στάρι με τα μπροστινά μου δόντια

θαυμάζοντας και ευλογώντας τούτον τον κόσμο που αφήνω,

θαυμάζοντας κι Εκείνον που ανεβαίνει το λόφο στο πάγχρυσο

λιόγερμα. Δέστε:

Στο αριστερό μανίκι του έχει ένα πορφυρό τετράγωνο μπάλωμα. Αυτό

δεν διακρίνεται πολύ καθαρά. Κι ήθελα αυτό προπάντων να σας

δείξω.

Κι ίσως γι αυτό προπάντων θ' άξιζε να με θυμάστε.

Καρλόβασι, 30.VII.87

Επισκεφτείτε τη διεύθυνση: http://estamou.blogspot.com/: θα βρείτε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα από τη φίλη Λίτσα Στάμου με τίτλο: "11 Νοέμβρη 1990: η τελευταία έξοδος του Γιάννη Ρίτσου απ' την αγαπημένη πολιτεία".

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Έκθεση φωτογραφίας και συνέδριο

Δύο πανεπιστήμια, η Σορβόνη και το Πάντειο (τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού), αλλά και το γαλλικό Ιδρυμα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Σπουδών επέλεξαν την Αθήνα για την έναρξη του τετραετούς διεθνούς ερευνητικού προγράμματος «Πόλη και Κινηματογράφος», το οποίο θα μελετήσει τη θεμελιακή και πολύπλευρη σχέση του κινηματογράφου με την πόλη. Θ' ακολουθήσει του χρόνου η Ρώμη.

Στις 12, 13 και 14 Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη (Πειραιώς 138) θα γίνει η έναρξη του προγράμματος με ένα διεθνές συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακοί, ιστορικοί, αρχιτέκτονες, κοινωνιολόγοι, ανθρωπολόγοι κ.ά. από έξι χώρες: Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, Ιταλία, Ρωσία και Τουρκία.


Μη φανταστείτε εισηγήσεις μόνο για επαΐοντες. Το συνέδριο είναι ανοικτό σε όλους, όπως και το θέμα του. Η πόλη αποτέλεσε εξαίσιο ντεκόρ για τη μεγάλη οθόνη, αλλά και ο κινηματογράφος με τη σειρά του έχει συμβάλει στη διάσωση αρκετών πόλεων. «Σήμερα υπάρχουν σε πολλές πόλεις ιστορικά αρχεία που διασώζουν τη μνήμη μας.

Η έναρξη του συνεδρίου στην Αθήνα λαμβάνει διαστάσεις καλλιτεχνικού γεγονότος - άσχετο αν στο πρόγραμμα δεν συναντάμε ούτε ένα σκηνοθέτη-ομιλητή. Ο γνωστός φωτογράφος Τάσος Βρεττός ανέλαβε να μας ταξιδέψει λαθραία στην ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής αίθουσας. Από τον περασμένο Μάιο έως και τον Σεπτέμβρη φωτογράφισε αίθουσες της Αθήνας, που του το επέτρεψαν, γι' αυτό και ευχαριστεί για τη βοήθεια την Πανελλήνια Ενωση Αιθουσαρχών Κινηματογράφου.

Οι 58 έγχρωμες φωτογραφίες του παρουσιάζονται από απόψε στο Μουσείο Μπενάκη, αποτελώντας, ίσως, την πρώτη διεθνώς προσπάθεια να καταγραφεί η σχέση της πόλης με τον κινηματογράφο. Ο φακός του δεν καταγράφει, με την έννοια του ιστορικού ντοκουμέντου. «Αιχμαλωτίζει» μια σειρά φωτογραφικών συμβάντων μέσα στις σκοτεινές αίθουσες, προμελετημένων ή τυχαίων. Στημένος ο ίδιος στα δωμάτια προβολής των σινεμά δεν είδε μόνο ταινίες. «Εκανα μια υπέροχη βόλτα στην πόλη μου μέσα απ' αυτές τις τρύπες», λέει χαρακτηριστικά. Τα παρασκήνια, άλλωστε (της μόδας, των θεάτρων κ.λπ.) απασχολούν μεγάλο μέρος του έργου του. Βρέθηκε, λοιπόν, και πάλι στον φυσικό του χώρο.


«Την ώρα που όλο και περισσότερο βλέπουμε τις ταινίες στο σπίτι μας, στην τηλεόραση, στον υπολογιστή, ακόμη και στην οθόνη του κινητού μας, οι φωτογραφίες από στιγμιότυπα κινηματογράφων της Αθήνας μάς αποκαλύπτουν την αλήθεια: μία ταινία τη βλέπεις στο σκοτάδι, στη μεγάλη οθόνη, συντροφιά με άλλους θεατές, σε έναν αστικό χώρο, αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτό τον σκοπό. Η είσοδος σε έναν κινηματογράφο είναι ένας “άλλος” κόσμος, με νόμους διαφορετικούς από την καθημερινότητα, που επιδρούν στη ζωή των ανθρώπων», σημειώνει ο Γάλλος Ροζέ Οντίν, καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σορβόνης .


( Πηγές: Ελευθεροτυπία, Βήμα, το Ποντίκι)