Έκθεση φωτογραφίας και συνέδριο

Δύο πανεπιστήμια, η Σορβόνη και το Πάντειο (τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού), αλλά και το γαλλικό Ιδρυμα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Σπουδών επέλεξαν την Αθήνα για την έναρξη του τετραετούς διεθνούς ερευνητικού προγράμματος «Πόλη και Κινηματογράφος», το οποίο θα μελετήσει τη θεμελιακή και πολύπλευρη σχέση του κινηματογράφου με την πόλη. Θ' ακολουθήσει του χρόνου η Ρώμη.

Στις 12, 13 και 14 Νοεμβρίου στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη (Πειραιώς 138) θα γίνει η έναρξη του προγράμματος με ένα διεθνές συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακοί, ιστορικοί, αρχιτέκτονες, κοινωνιολόγοι, ανθρωπολόγοι κ.ά. από έξι χώρες: Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, Ιταλία, Ρωσία και Τουρκία.

Μη φανταστείτε εισηγήσεις μόνο για επαΐοντες. Το συνέδριο είναι ανοικτό σε όλους, όπως και το θέμα του. Η πόλη αποτέλεσε εξαίσιο ντεκόρ για τη μεγάλη οθόνη, αλλά και ο κινηματογράφος με τη σειρά του έχει συμβάλει στη διάσωση αρκετών πόλεων. «Σήμερα υπάρχουν σε πολλές πόλεις ιστορικά αρχεία που διασώζουν τη μνήμη μας.

Η έναρξη του συνεδρίου στην Αθήνα λαμβάνει διαστάσεις καλλιτεχνικού γεγονότος - άσχετο αν στο πρόγραμμα δεν συναντάμε ούτε ένα σκηνοθέτη-ομιλητή. Ο γνωστός φωτογράφος Τάσος Βρεττός ανέλαβε να μας ταξιδέψει λαθραία στην ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής αίθουσας. Από τον περασμένο Μάιο έως και τον Σεπτέμβρη φωτογράφισε αίθουσες της Αθήνας, που του το επέτρεψαν, γι' αυτό και ευχαριστεί για τη βοήθεια την Πανελλήνια Ενωση Αιθουσαρχών Κινηματογράφου.

Οι 58 έγχρωμες φωτογραφίες του παρουσιάζονται από απόψε στο Μουσείο Μπενάκη, αποτελώντας, ίσως, την πρώτη διεθνώς προσπάθεια να καταγραφεί η σχέση της πόλης με τον κινηματογράφο. Ο φακός του δεν καταγράφει, με την έννοια του ιστορικού ντοκουμέντου. «Αιχμαλωτίζει» μια σειρά φωτογραφικών συμβάντων μέσα στις σκοτεινές αίθουσες, προμελετημένων ή τυχαίων. Στημένος ο ίδιος στα δωμάτια προβολής των σινεμά δεν είδε μόνο ταινίες. «Εκανα μια υπέροχη βόλτα στην πόλη μου μέσα απ' αυτές τις τρύπες», λέει χαρακτηριστικά. Τα παρασκήνια, άλλωστε (της μόδας, των θεάτρων κ.λπ.) απασχολούν μεγάλο μέρος του έργου του. Βρέθηκε, λοιπόν, και πάλι στον φυσικό του χώρο.

«Την ώρα που όλο και περισσότερο βλέπουμε τις ταινίες στο σπίτι μας, στην τηλεόραση, στον υπολογιστή, ακόμη και στην οθόνη του κινητού μας, οι φωτογραφίες από στιγμιότυπα κινηματογράφων της Αθήνας μάς αποκαλύπτουν την αλήθεια: μία ταινία τη βλέπεις στο σκοτάδι, στη μεγάλη οθόνη, συντροφιά με άλλους θεατές, σε έναν αστικό χώρο, αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτό τον σκοπό. Η είσοδος σε έναν κινηματογράφο είναι ένας “άλλος” κόσμος, με νόμους διαφορετικούς από την καθημερινότητα, που επιδρούν στη ζωή των ανθρώπων», σημειώνει ο Γάλλος Ροζέ Οντίν, καθηγητής στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σορβόνης .

( Πηγές: Ελευθεροτυπία, Βήμα, το Ποντίκι)