Ένα αφιέρωμα που παρουσίασε το κανάλι της Βουλής των Ελλήνων και που, μέσα από τη ζωή και την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, διατρέχει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Αξίζει να το δείτε!!!
Όπως με ενημέρωσε η καλή μας φίλη, η Λίλα, πρόκειται για την ταινία του Ροβήρου Μανθούλη: "Γιάννης Ρίτσος, οι ρίζες του".
Σ' ευχαριστούμε, Λίλα.
Η συνέχεια.....
http://www.youtube.com/watch?v=eto9KaEEnvM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=GgsNTn-IXYk&NR=1 \
http://www.youtube.com/watch?v=kbW5amdoNoE&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=HgmCIMsJNgo&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=gbhH1X0YtGU&NR=1
ΕΠΙΛΟΓΙΚΟ
Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα
χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,
για να φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. την ομορφιά
ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια.
Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού
τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε.
Και συχωράτε μου αυτή την τελευταία μου θλίψη: Θα 'θελα
ακὀμη μια φορά με το λεπτό δρεπανάκι του φεγγαριού να θερίσω
ένα ώριμο στάχυ. Να σταθώ στο κατώφλι, να κοιτάω
και να μασώ σπυρί σπυρί το στάρι με τα μπροστινά μου δόντια
θαυμάζοντας και ευλογώντας τούτον τον κόσμο που αφήνω,
θαυμάζοντας κι Εκείνον που ανεβαίνει το λόφο στο πάγχρυσο
λιόγερμα. Δέστε:
Στο αριστερό μανίκι του έχει ένα πορφυρό τετράγωνο μπάλωμα. Αυτό
δεν διακρίνεται πολύ καθαρά. Κι ήθελα αυτό προπάντων να σας
δείξω.
Κι ίσως γι αυτό προπάντων θ' άξιζε να με θυμάστε.
Καρλόβασι, 30.VII.87
Επισκεφτείτε τη διεύθυνση: http://estamou.blogspot.com/: θα βρείτε ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα από τη φίλη Λίτσα Στάμου με τίτλο: "11 Νοέμβρη 1990: η τελευταία έξοδος του Γιάννη Ρίτσου απ' την αγαπημένη πολιτεία".
Και εσείς δεν τον ξεχνάτε ποτέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο, ευχαριστούμε.
Καλημέρα!!
Μπράβο, Ειρήνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας κρατάς σε εγρήγορση!
(Πέρυσι την ψάχναμε αυτή την ταινία! είναι του Ρ.Μανθούλη, « Οι ρίζες του»)
Διόρθωση!Ρ.Μανθούλη,"Ρίζες: Γιάννης Ρίτσος" (νομίζω!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε, Ειρήνη,που τον έφερες πάλι κοντά μας."πορφυρό τετράγωνο μπάλωμα" στο τριμμένο αριστερό μανίκι μας,ο λόγος του,ο αγώνας του,η ύπαρξή του.Πόσο τον έχουμε ανάγκη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήRoadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήη "συνάντησή" μας με το Ρίτσο μας ξαναθύμισε πόσο ανάγκη έχουμε στις άνυδρες μέρες μας τους ποιητές - "αυτούς τους απαρηγόρητους παρηγορητές του κόσμου" - του διαμετρήματος του Ρίτσου.
Σ'ευχαριστώ για το πέρασμά σου.
Λίλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ για την πληροφορία. Δεν την είχα υπόψη μου την ταινία, θυμάμαι που την αναζητούσες πέρυσι· τη βρήκα στο youtube, με τον τίτλο "Γιάννης Ρίτσος: οι ρίζες του", χωρίς το όνομα του δημιουργού.
Άννα,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είναι εύκολο να τον ξεχάσουμε, αλλά ούτε και έχουμε το δικαίωμα. Χρειαζόμαστε στις μέρες μας το λόγο του, τις αντοχές του, το ήθος του, την αγωνιστικότητά του, την πίστη του στον άνθρωπο.
Σου αφιερώνω λίγους στίχους που ανακάλυψα εσχάτως και μου άρεσα:ν, από το "Αγιασθήτω" (αφιερωμάνο από τον ποιητή στο Μάνο Κατράκη):
...δεν είναι τρόπος πρόσθεσης η ελευθερία
άχτιστος άνεμος απέραντος κι ασύνορος οξυγονούχος είναι
άνεμος όνειρο κι άνεμος σάρκα κι άνεμος πατρίδα..
Ούτε κι εγώ θυμόμουνα - ή ήξερα - τους στίχους που παραθέτεις, Ειρήνη, και που τους βρίσκω δυνατούς. Είναι τέτοιος ο όγκος τη ποίησής του που πολλές φορές ξέρω πως τον έχω περάσει πολύ βιαστικά κι αρκετά απρόσεκτα. Κι έρχονται φορές που ξαφνιάζομαι πώς έχουν ξεφύγει τόσο όμορφοι στίχοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την Άννα, με σένα: Απαραίτητη αποσκευή ο λόγος του (και)στις μέρες μας.
Φιλιά.
Xαίρομαι που βλέπω ότι ενώ το έτος Ρίτσου βαίνει προς το τέλος του η δημιουργική πνοή και η εγρήγορση που έχει προκαλέσει διατηρούν ανοδική πορεία!! Πολύ δυνατό το βίντεο. Και η αναρτήσεις... βροχή στο άνυδρο τοπίο των ημερών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύση,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λέμε και αποδεικνύεται συνέχεια ότι ο Ρίτσος είναι ανεξάντλητος! Για άλλη μια φορά - ψάχνοντας για τα "μαθηματικά" στην ποίηση του Ρίτσου - έπεσα πάνω στους συγκεκριμένους στίχους.
Τον ευγνωμονούμε και ευχαριστούμε όλους όσους μας "βοήθησαν" να τον "εξερευνήσουμε".
Άννα,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ χαίρομαι που τα ξαναλέμε. Και για μένα τα βίντεο ήταν μια αποκάλυψη. Μέσα απ' αυτά μπορείς να κάνεις το μάθημα της Ιστορίας της Ελλάδας από το 1935 μέχρι τις μέρες μας!
Ο Ρίτσος δεν μας αφήνει να τον ¨ξεχάσουμε". Είναι τόσο επίκαιρος!
Να θυμηθούμε τα λόγια του άλλου μας ποιητή:
"Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία".
(Μιχάλης Κατσαρός, Θα σας περιμένω)