πάνω στο δρόμο που ανθίζουνε τα κρίνα.
Μεθά ο αγέρας, μεθάνε και τα κρίνα
κι ό,τι αγαπάμε γεννιέται στην Αθήνα.
Το παλιό αγαπημένο τραγουδάκι του Μάνου Χατζηδάκι έδωσε τον ευρηματικό τίτλο σε μια μεγάλη ομαδική έκθεση Ελλήνων καλλιτεχνών στο Πολιτιστικό κέντρο "Μελίνα Μερκούρη" στο Θησείο. Την έκθεση αυτή που θέλει να δώσει μια νοσταλγική αλλά και οικεία εικόνα της Αθήνας μέσα από τη ματιά των πιο σημαντικών σύγχρονων Ελλήνων ζωγράφων είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε με την Α΄και Β΄Λυκείου στις 3 Δεκεμβρίου. Πολύ ενδιαφέρουσες οι όψεις της παλιάς και της σύγχρονης Αθήνας που απεικονίζουν με την τέχνη τους κορυφαίοι ζωγράφοι, όπως ο Μόραλης, ο Τσαρούχης, ο Φασιανός, ο Βασιλείου,ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας, ο Τέτσης, ο Παπαλουκάς, ο Μπότσογλου, ο Βουρλούμης, αλλά και πολλοί νεότεροι, που συλλαμβάνουν , μάλιστα, την πόλη στις στιγμές της έντασης και της βίας, όπως και της ασφυκτικής καθημερινότητας.
Περιηγηθήκαμε, λοιπόν, σ'αυτή την ζωγραφιστή πόλη και σας τη συστήνουμε: θά'ναι ανοιχτή ως τις 23 Δεκεμβρίου.
(αναπαράσταση της παλιάς Αθήνας)
Στον ίδιο χώρο λειτουργεί και μόνιμη έκθεση για τον Καραγκιόζη και την παλιά Αθήνα, στα πλαίσια της οποίας μπορείτε να δει κανείς μιαν αναπαράσταση αθηναϊκής γειτονιάς με τα μαγαζάκια της θέα στην Ακρόπολη. Μια κλεφτή ματιά ρίξαμε κι εκεί.
Μάνια, λυπάμαι που δεν συντονισθήκαμε για τις αναρτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ έκθεση φαίνεται να ζωντανεύει μια πόλη που γεννάει πολλά και ωραία πράγματα. Ακόμη και η ασχήμια της μπορεί να γοητεύει. Δύσκολη πόλη αλλά και ερωτεύσιμη.
Μπράβο Μάνια,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ καλή η ανάρτησἠ σου και ας δηλώνεις φωταγραφικό και ηλεκτρονικό αναλφαβητισμό.
Να προσθέσω κι εγώ λίγα λόγια του Γιάννη Κοντού, όπως τα διάβασα στην έκθεση:
"Αθηνάς. Δρόμος μαγικός. Αυλή των θαυμάτων, μέρα και νύχτα. Τα ανακατεμένα μαγαζιά:ρούχα, πουλιά, σιδερικά, μπαχαρικά, λάδι, αλλαντικά, τυριά, όσπρια, σωλήνες, τανάλιες και πρόσωπα, μια πινακοθήκη λαϊκή που διατηρείται ακόμα...Και στο τέρμα του δρόμου το Μοναστηράκι. Εδώ έζησα, όπως και πολλοί άλλοι μέσα στα υπόγεια, στα βιβλία, στις αντίκες, στα καφενεία".
(Γιάννης Κοντός, Δρόμοι και περιδιαβάσεις που με οδηγούν κατευθείαν στον ουρανό, 1999).