Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης πέρασε και από τη δική μας αυλή, πριν πολλά χρόνια, όταν ακόμη βρισκόμασταν στο παλιό σχολείο.
Τώρα που έφυγε ο μεγάλος θεατρικός συγγραφέας ξαναθυμηθήκαμε την πρώτη θεατρική παράσταση του σχολείου μας, σκαλίσαμε το φωτογραφικό αρχείο και βρήκαμε φωτογραφίες, κάπως ξεθωριασμένες- ήταν ακόμη η εποχή του φιλμ- που προκαλούν συγκίνηση και νοσταλγία.
Μια παράσταση που στήθηκε σε χώρο σχεδόν ακατάλληλο - το γυμναστήριο του σχολείου- αλλά με αγάπη και όρεξη.
Το θέατρο είναι ένα σχολείο! Καλό του ταξίδι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι παράσταση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν η αρχή μιας σειράς
πολύ επιτυχημένων εκδηλώσεων
του σχολείου.
(τώρα προσέχω και τη μπασκέτα !
διακόσμηση με χιούμορ!)
Πολύ λίγοι μας μείνανε πια.
Η ελληνική δραματουργία θα χρωστάει πάντα στον Ιάκωβο Καμπανέλη την πιο παραστατική απεικόνιση της μεταπολεμικής Ελλάδας με ανθρωπιά και ευαισθησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εμείς τον ευγνωμονούμε γιατί μας χάρισε αλησμόνητες στιγμές επικοινωνίας και δημιουργίας σε εκείνο το άχαρο γυμναστήριο που έγινε πραγματικά μια αυλή των θαυμάτων για όλους μας.