Ωστόσο
- ποιος ξέρει -
ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει
η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του κόσμου.
Γιάννης Ρίτσος, Ελένη
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Νέο ιστολόγιο
Από σήμερα και στο εξής θα μας βρίσκετε στη νέα μας διεύθυνση και πιστεύω με ευκολία πια.
Ο αδυσώπητος χρόνος της γκρίζας καθημερινότητας γίνεται, πράγματι, δημιουργικός μέσα από τα μονοπάτια της ποίησης. Η επαφή με το Ρίτσο και οι ώρες συνδημιουργίας με το 6ο Λύκειο Καλλιθέας επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές: "Τι ήσυχα που γκρεμίζεται μέσα στην ποίηση ο χρόνος" (Μονόχορδα, Ρίτσος), ανακαλύπτοντας το βάθος της ψυχής μας και την ομορφιά της έκφρασης!
Εμπρός λοιπόν από σένα η Άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή. Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι. (Οδ. Ελύτης, Μικρός ναυτίλος)
Παγκόσμια ημέρα ποίησης αφιερωμένη στον Οδυσσέα Ελύτη 21 Μαρτίου 2011
"Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη,ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της".(Μαρία Νεφέλη)
.....Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τους στίχους. Είναι λίγο. Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους durftiger είναι ακριβώς αυτή: ότι η μοίρα μας παρ' όλ' αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.
(απόσπασμα από την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη στη Σουηδική ακαδημία κατά την απονομή του νόμπελ Λογοτεχνίας)
Γράφει ό ίδιος για το κολάζ του, στο προλογικό του σημείωμα για το βιβλίο «Το δωμάτιο με τις εικόνες (σ. 8)»:
«H κόρη – άγγελος· ένας άγγελος θηλυκός σε όλη του τη δόξα· με φτερούγες από κάτι άλλο, που η ζωή δε μας το είχε προσφέρει ως τότε: φτερούγες από θαλασσινά όστρακα. Ναι, αυτό ήταν. Να σημάνει ο συναγερμός των φυσικών στοιχείων· ο μετεωρισμός τους στον αιθέρα της φαντασίας· και το κατακάθισμά τους σε μια διαφορετική, απρόβλεπτη, μη ωφελιμιστική (επιμένω σ’ αυτό) επανασύνθεση».
Υποθήκη
Είπε: Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο, γι' αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία. Γράφω ένα στίχο, γράφω τον κόσμο· υπάρχω· υπάρχει ο κόσμος. Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι. Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση. 31.III.69
Ο αδυσώπητος χρόνος της γκρίζας καθημερινότητας γίνεται, πράγματι, δημιουργικός μέσα από τα μονοπάτια της ποίησης. Η επαφή με το Ρίτσο και οι ώρες συνδημιουργίας με το 6ο Λύκειο Καλλιθέας επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές: "Τι ήσυχα που γκρεμίζεται μέσα στην ποίηση ο χρόνος" (Μονόχορδα, Ρίτσος), ανακαλύπτοντας το βάθος της ψυχής μας και την ομορφιά της έκφρασης!
ΑπάντησηΔιαγραφή