Αφιέρωμα στον Νίκο Καζαντζάκη

Αφιέρωμα :

"Nίκος Kαζαντζάκης: Eνας ελεύθερος άνθρωπος"

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1883 γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης...Aπό τη νεότητά του, η θεμελιακή αγωνία του, απ’ όπου πήγαζαν όλες του οι χαρές και όλες του οι λύπες, ήταν εκείνη η ακατάπαυστη, ανήλεη, εντός του, πάλη, ανάμεσα στη σάρκα και στο πνεύμα.Eτούτη η αφιονισμένη πάλη στάθηκε το καύσιμο του ταξιδιού του και του άνοιξε τους δρόμους μέσα από την ακάματη εργασία και το τάξιμο σε ένα ιδανικό, το ιδανικό της αλήθειας. «Πήρα πολλούς δρόμους για να φτάσω στη λύτρωσή μου», έλεγε λίγο πριν από το τέλος. «Πήρα το δρόμο του έρωτα, το δρόμο της επιστημονικής περιέργειας, της φιλοσοφικής έρευνας, της κοινωνικής αναγέννησης και, τέλος, το δύσκολο, γοητευτικό μονοπάτι της ποίησης».Tους πήρε όλους, πράγματι. Aλλά με μια λεπτομέρεια: μέσα από αυτούς τους δρόμους, δεν ολοκληρώθηκε απλώς ως ένας από τους πιο σπουδαίους συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Aναδύθηκε ως η επιτομή του Λογοτέχνη. Eνας γίγαντας του πνεύματος και της γραφής. Mια περίπτωση μοναδική.

ΠΗΓΗ: www.inout.gr/showthread.php?t=22565 - 92k

Ένα πολύ μικρό απόσπασμα της «Οδύσσειας»

Δυο μήνες πάνε πια στης πλούσιας Πύλος
τ’ αμμουδερά ακρογιάλια που περνούσα.
Νοτιάς φυσούσε, ξέσπασεν η μπόρα,
κι από τα μαύρα νέφαλα χυνόταν
βαριά νεροποντή κι ολούθε ο μέγας
μας τυραγνούσε κεραυνός του Δία.
Στο φως μιας αστραπής, βιγλίζω απάντεχα
τον Οδυσσέα στη μέση του πελάγου,
γαλήνιο να κρατά το δοιάκι,
κατάματα στηλώνοντας τη μπόρα!
«Δυσσέα του κράζω, πας για την πατρίδα;
Πια μες στης θεάς την κλίνη δε χωρούσες;»
Μ΄ αυτός, με το τιμόνι στην παλάμη
και τ’ αρμυρά δαγκώνοντας μουστάκια,
τήραε μακριά σκυφτός και δεν έστράφη!

Πληροφορίες για τα έργα του δείτε ΕΔΩ

Για κείμενα, συνεντεύξεις, ντοκουμέντα, άρθρα και οτιδήποτε σχετικό με τη ζωή του δείτε ΕΔΩ