Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ Ελευθεροτυπία 14-10- 2010
"Η μεγαλύτερη επιχείρηση διάσωσης ύστερα από εργατικό ατύχημα στην ιστορία της ανθρωπότητας συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς χθες το βράδυ, on line πάντα στους δέκτες εκατομμυρίων θεατών, σ' όλο τον πλανήτη. ΟΙ 32 Χιλιανοί κι ένας Βολιβιανός μεταλλωρύχοι έζησαν 69 ολόκληρες ημέρες σε βάθος περίπου 700 μέτρων -όσο ένας ουρανοξύστης 200 ορόφων- περιμένοντας τον θαλαμίσκο «Φοίνιξ», ο οποίος σε 15 λεπτά ανέβαζε έναν έναν από την κόλαση στη ζωή.
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ διάσωσης είναι ένα θαύμα της σύγχρονης τεχνολογίας. Σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με τη βοήθεια της NASA, που εφάρμοσε επιτυχώς διαστημική τεχνολογία. Εκλήθησαν οι καλύτεροι διασώστες του είδους. Κατασκευάστηκαν ειδικές στολές με εσωτερική επένδυση από ίνες χαλκού για να αποφύγουν τις μολύνσεις και εξωτερική από υλικό που προσαρμόζεται στη θερμοκρασία. Συνδέθηκαν με ειδικά όργανα για να παρακολουθούνται ανά λεπτό όλες οι ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού τους, ακολούθησαν ειδική δίαιτα υγρών για να μην κάνουν εμετό, κατά την κίνηση του «Φοίνικα» προς την ελευθερία.
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΥΣ και εντυπωσιακός ο κατάλογος των μέσων υπερσύγχρονης τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάσωση αυτών των 33 ανθρώπων. Εξυπακούεται ότι τεράστια είναι και τα ποσά σε εκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν για την επιχείρηση διάσωσης. Και ορθώς, γιατί η ανθρωπότητα χρωστάει σ' αυτούς τους εργάτες.
ΑΛΛΑ ας αντιστρέψουμε προς στιγμήν την εικόνα. Αυτοί οι 33 άνθρωποι, μαζί με άλλους συντρόφους τους, είχαν οι ίδιοι αποφασίσει, για ένα ελαφρώς καλύτερο μεροκάματο, να δουλέψουν στο ορυχείο χρυσού και χαλκού του Σαν Χοσέ στη Βόρεια Χιλή, γνωρίζοντας ότι τα μέτρα ασφαλείας στο ορυχείο ήταν ελάχιστα, αν όχι ανύπαρκτα. Ηδη το τελευταίο διάστημα ένας άνθρωπος έχει χάσει τη ζωή του και άλλοι δύο τα πόδια τους, στο ορυχείο, μας πληροφορούν ξένα ΜΜΕ.
ΜΕΧΡΙ τον περασμένο Αύγουστο, όταν συνέβη το ατύχημα με τους 33 μεταλλωρύχους, κανείς δεν είχε συγκινηθεί με τις προηγούμενες απώλειες στο ορυχείο, που γρήγορα καλύφθηκαν από τη λήθη του «εργατικού ατυχήματος», όπως σύντομα και αδιάφορααναφέρουν τα ΜΜΕ, αν το σημειώνουν καν.
Και πολύ περισσότερο κανείς δεν ήταν διατεθειμένος στη μακρινή Χιλή να διαθέσει ή να εξαναγκάσει να διατεθούν «λίγα» κονδύλια για τα μέτρα ασφαλείας στο ορυχείο, που θα είχαν αποτρέψει ή μετριάσει την παρ' ολίγον τραγωδία.
Πραγματικά πολύ καίριες οι παρατηρήσεις της Κύρας Αδάμ, ειδικά αν σκεφτεί κανείς την αποσιώπηση που επιβάλλουν τα δικά μας ΜΜΕ στα εργατικά ατυχήματα στα διυλιστήρια ή στη Χαλυβουργική. Εκεί δεν υπάρχει κάμερα για να καταγράψει το θάνατο μέσα στις δεξαμενές και στα καμίνια, ούτε τεχνολογία της ΝΑΣΑ για να επιδείξει τις δυνατότητές της και να πουληθεί ακριβά. Άρα, μάλλον το θέαμα είναι η είδηση και όχι το ίδιο το γεγονός (αναρωτιέμαι τι τελικά συγκίνησε τα εκατομμύρια των τηλε-θεατών, μήπως το σήριαλ της αναμονής;), και ο Μάρσαλ Μακλούαν ακόμη μια φορά επιβεβαιώνει πως "το μέσο είναι το μήνυμα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνια, ο πόλεμος του θεάματος συνεχίζεται. Αντιγράφω από τα "Νέα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό 40 ως 25.000 δολάρια για συνεντεύξεις ζητούν οι μεταλλωρύχοι
Ενωμένοι στα έγκατα της γης, διασπασμένοι στο φως της μέρας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010
Επί 69 μέρες, η αλληλεγγύη που επέδειξαν οι μεταλλωρύχοι, τους βοήθησε να αντέξουν και να επιβιώσουν στις απάνθρωπες συνθήκες του ορυχείου, σε βάθος 620 μέτρων.
Δεν πέρασε μια εβδομάδα και τα πρώτα... ρήγματα στην ενότητα άρχισαν να εμφανίζονται, επισημαίνει ο βρετανικός Independent.
Εν μέσω προσφορών για δωρεάν διακοπές στην Ελλάδα και για παρακολούθηση αγώνων ποδοσφαίρου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, οι 33 μεταλλωρύχοι έχουν αρχίσει να μιλούν για τη μεγάλη δοκιμασία τους και ορισμένοι, μάλιστα, θέτουν ανοιχτά ζήτημα χρημάτων, όταν τους ζητούν συνεντεύξεις. Έτσι, σιγά-σιγά, διαμορφώνεται μια αγορά ιδιότυπη και γίνεται ένα παζάρι που δεν έχει προηγούμενο.
«Είμαστε φτωχοί-κοιτάξτε που ζούμε. Ζείτε από τις ιστορίες μας, έτσι, γιατί δεν μπορούμε να βγάλουμε χρήματα από αυτήν την ευκαιρία και να θρέψουμε τα παιδιά μας;», είπε στους New York Times η 24χρονη σύζυγος του Κάρλος Μαμανι, του Βολιβιανού που ήταν μεταξύ των μεταλλωρύχων που παγιδεύτηκαν .
Οι τιμές που διαμορφώνονται λοιπόν ποικίλουν: η σύντροφος ενός μεταλλωρύχου ζήτησε απλώς ένα αλκοολούχο ποτό από την Αργεντινή ενώ κάποιοι μεταλλωρύχοι ζήτησαν 40 δολάρια. Άλλοι, πάντως ζητούν περισσότερα, όπως λέγεται, ακόμη και 25.000 δολάρια.
Ξένοι όμιλοι μέσων ενημέρωσης κάνουν ακόμη μεγαλύτερες προσφορές προτείνοντας ακόμη και μεταφορά των μεταλλωρύχων στην Ιαπωνία, την Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να δώσουν συνεντεύξεις.
Το αμερικανικό δίκτυο ABC μετέδωσε ότι απέσπασε αποκλειστική συνέντευξη από τον Σεπούλβεδα αλλά αρνήθηκε ότι κατέβαλε χρήματα. «Υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να ειπωθούν. Θέλω ο κόσμος να ξέρει τι περάσαμε εκεί κάτω. Μας κατάπιε η κόλαση αλλά ξαναγεννηθήκαμε και τώρα νιώθω ότι έχω χρέος να πω τι έγινε και τι μαθήματα πήραμε» είπε ο ίδιος.
«Θα μάθουμε τι έγινε», επισήμανε ο αμερικανικής καταγωγής δημοσιογράφος Τζόναθαν Φράνκλιν, ο οποίος έχει υπογράψει συμβόλαιο για την έκδοση βιβλίου για τους μεταλλωρύχους.
Πάντως, κάποιοι άλλοι μεταλλωρύχοι κρατούν το στόμα τους κλειστό. Ένας από αυτούς είναι ο 56χρονος Ομαρ Ρεϊγάδας, ο οποίος επισκέφτηκε τις σκηνές που είχαν στήσει οι συγγενείς των 33 ανδρών στο ορυχείο Σαν Χοσέ. Ανάμεσά τους ήταν και η δική του οικογένεια. Μια στρατιά δημοσιογράφων τον ακολούθησε: «Είχα εφιάλτες αυτές τις μέρες», τους είπε. «Όμως ο χειρότερος εφιάλτης από όλους είστε εσείς».
Κι εκεί που δεν υπάρχει θέαμα δεν υπάρχει και προβολή. Πόσοι έμαθαν από τις τηλεοράσεις ότι τις επόμενες μέρες από τη διάσωση των μεταλλωρύχων της Χιλής, 37 συνάδελφοί τους στην Κίνα θάφτηκαν ζωντανοί και άλλοι 3 στον Ισημερινό;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ".