Ωστόσο
- ποιος ξέρει -
ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει
η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του κόσμου.
Γιάννης Ρίτσος, Ελένη
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
«Οι μακροχρόνιες κρίσεις δίνουν μεγάλη εξουσία στην ελπίδα»
Εξαιρετικός λόγος - ακόμα και των συνεντεύξεών της.. Τι καλά κάνατε που τον "ανεβάσατε". Μας χρειάζεται. ( Και μάλιστα, λέω να σας κλέψω και την ιδέα..)
Επειδή ως φιλόλογοι πιστεύουμε στα "φάρμακα" της ποίησης προσθέτω από τη συνέντευξη της Δημουλά στο "Βήμα" και την εξής αποστροφή της για το ρόλο της ποίησης όσον αφορά την περιρρέουσα κατάθλιψη: «Έχει να αντιπροσφέρει τη δική της κατάθλιψη, που, καθώς ανήκει σε ένα τέταρτο, ανάερο γένος ανακουφιστικής αοριστίας, ίσως προσλαμβάνεται από τον κόσμο ως λυτρωτική ομοιότητά του, κάτι σαν κοντινή θερμή συγγενής των προβλημάτων του• τέλος πάντων, σαν φευγαλέος σύμμαχος της μελαγχολίας του αλλά και εμπνευστής της γενναιότητας που απαιτεί αυτή η τάχα ηττοπαθής μελαγχολική διάθεση. Δεν είναι ηττοπαθής, είναι ερευνήτρια». Και κάτι ακόμα από την προσφώνηση της Δημουλά στο χώρο πολιτισμού του Πειραιά Passport στις 2 Φεβρουαρίου, όπως δημοσιεύτηκε στη "Βιβλιοθήκη" της "Ελευθεροτυπίας" στις 19 Φεβρουαρίου: "Τη μετάδοση, μόνον, αυτής της μαγευτικής αοριστίας από την οποία δονείται η ποίηση, θεωρώ πολύτιμη για τα παιδιά. Να διαχυθεί στη φρέσκια απορροφητική άγνοιά τους, η πληροφορία ότι υπάρχει ποίηση και σιγά σιγά να ασκηθεί ο άπειρος απροσανατόλιστος ακόμα νους τους, στο να αναγνωρίζει από μακριά τον ήχο και να προσδοκά το πλησίασμά της."
Εμπρός λοιπόν από σένα η Άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή. Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι. (Οδ. Ελύτης, Μικρός ναυτίλος)
Παγκόσμια ημέρα ποίησης αφιερωμένη στον Οδυσσέα Ελύτη 21 Μαρτίου 2011
"Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη,ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της".(Μαρία Νεφέλη)
.....Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τους στίχους. Είναι λίγο. Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε. Είναι πολύ. Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι απλώς ένας σωρός από υλικά. Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες το τελικό αποτέλεσμα. Ο Παράδεισος ή η Κόλαση που θα χτίσουμε. Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους durftiger είναι ακριβώς αυτή: ότι η μοίρα μας παρ' όλ' αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.
(απόσπασμα από την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη στη Σουηδική ακαδημία κατά την απονομή του νόμπελ Λογοτεχνίας)
Γράφει ό ίδιος για το κολάζ του, στο προλογικό του σημείωμα για το βιβλίο «Το δωμάτιο με τις εικόνες (σ. 8)»:
«H κόρη – άγγελος· ένας άγγελος θηλυκός σε όλη του τη δόξα· με φτερούγες από κάτι άλλο, που η ζωή δε μας το είχε προσφέρει ως τότε: φτερούγες από θαλασσινά όστρακα. Ναι, αυτό ήταν. Να σημάνει ο συναγερμός των φυσικών στοιχείων· ο μετεωρισμός τους στον αιθέρα της φαντασίας· και το κατακάθισμά τους σε μια διαφορετική, απρόβλεπτη, μη ωφελιμιστική (επιμένω σ’ αυτό) επανασύνθεση».
Υποθήκη
Είπε: Πιστεύω στην ποίηση, στον έρωτα, στο θάνατο, γι' αυτό ακριβώς πιστεύω στην αθανασία. Γράφω ένα στίχο, γράφω τον κόσμο· υπάρχω· υπάρχει ο κόσμος. Από την άκρη του μικρού δαχτύλου μου ρέει ένα ποτάμι. Ο ουρανός είναι εφτά φορές γαλάζιος. Τούτη η καθαρότητα είναι και πάλι η πρώτη αλήθεια, η τελευταία μου θέληση. 31.III.69
Εξαιρετικός λόγος - ακόμα και των συνεντεύξεών της.. Τι καλά κάνατε που τον "ανεβάσατε". Μας χρειάζεται.
ΑπάντησηΔιαγραφή( Και μάλιστα, λέω να σας κλέψω και την ιδέα..)
Πολλά φιλιά σε όλους.
Επειδή ως φιλόλογοι πιστεύουμε στα "φάρμακα" της ποίησης προσθέτω από τη συνέντευξη της Δημουλά στο "Βήμα" και την εξής αποστροφή της για το ρόλο της ποίησης όσον αφορά την περιρρέουσα κατάθλιψη:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Έχει να αντιπροσφέρει τη δική της κατάθλιψη, που, καθώς ανήκει σε ένα τέταρτο, ανάερο γένος ανακουφιστικής αοριστίας, ίσως προσλαμβάνεται από τον κόσμο ως λυτρωτική ομοιότητά του, κάτι σαν κοντινή θερμή συγγενής των προβλημάτων του• τέλος πάντων, σαν φευγαλέος σύμμαχος της μελαγχολίας του αλλά και εμπνευστής της γενναιότητας που απαιτεί αυτή η τάχα ηττοπαθής μελαγχολική διάθεση. Δεν είναι ηττοπαθής, είναι ερευνήτρια».
Και κάτι ακόμα από την προσφώνηση της Δημουλά στο χώρο πολιτισμού του Πειραιά Passport στις 2 Φεβρουαρίου, όπως δημοσιεύτηκε στη "Βιβλιοθήκη" της "Ελευθεροτυπίας" στις 19 Φεβρουαρίου:
"Τη μετάδοση, μόνον, αυτής της μαγευτικής αοριστίας από την οποία δονείται η ποίηση, θεωρώ πολύτιμη για τα παιδιά. Να διαχυθεί στη φρέσκια απορροφητική άγνοιά τους, η πληροφορία ότι υπάρχει ποίηση και σιγά σιγά να ασκηθεί ο άπειρος απροσανατόλιστος ακόμα νους τους, στο να αναγνωρίζει από μακριά τον ήχο και να προσδοκά το πλησίασμά της."