Από τον Σοφοκλή στο σήμερα… μια διαδρομή μεγάλη, με αλλαγές , εξελίξεις και μια πορεία που σηματοδότησε το χτες, το σήμερα και προχωρεί απ΄ το σήμερα στο αύριο. Η Αντιγόνη, τραγωδία γραμμένη πολλούς αιώνες πριν δεν ξεφεύγει καθόλου από τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Ο Σοφοκλής κατάφερε να περάσει μέσα από το έργο του ηθικά διλήμματα, προβληματισμούς, αντιλήψεις και εικόνες διαχρονικές που μέχρι τώρα αποτελούν αναπάντητα ζητήματα. Είναι μια αρχαία τραγωδία που αποτυπώνει σκηνές από το σύγχρονο κόσμο.
Έτσι στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος μας δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο χώρο του σχολείου την «Αντιγόνη» του «Εθνικού Θεάτρου», σε μορφή μοντέρνας θεατρικής παράστασης που χαρακτηρίζεται από την ιδιόμορφη σκηνοθεσία, τη λιτότητα και το ταλέντο των ηθοποιών.
Ο Τάκης Τζαμαριάς (σκηνοθέτης) με τρόπο πρωτότυπο κατάφερε να εκφράσει διάφορα σημεία του έργου με σύμβολα. Αρχικά, αυτό που πιστεύω ότι έκανε εντύπωση σε πολλούς ήταν το γεγονός ότι πέρα από μερικές καρέκλες και μια απαγορευτική ταινία περασμένη περιμετρικά από αυτές δεν υπήρχε τίποτα άλλο που να συνθέτει το σκηνικό. Η απαγορευτική ταινία συμβόλιζε τους κοινωνικούς περιορισμούς, τον τόπο του εγκλήματος και τις θέσεις των προσώπων του έργου. Επίσης ενώ περιμέναμε οι ηθοποιοί να είναι περισσότεροι και ντυμένοι μεκατάλληλα ρούχα, αντικρίσαμε το αντίθετο: μόνο τέσσερις ηθοποιοί ντυμένοι με απλά καθημερινά ρούχα. Αυτό όμως ήταν που έκανε την παράσταση ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και ελκυστική.
Το παράδοξο αλλά και το καλύτερο σημείο ταυτοχρόνως ήταν η εναλλαγή στους ρόλους. Καθένας από τους τέσσερις ηθοποιούς κατείχε δυο ή και περισσότερους ρόλους και από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαζαν χαρακτήρα μπροστά στα μάτια μας. Για να γίνει όμως αυτό αντιληπτό από εμάς, οι πρωταγωνιστές μας έδιναν σημάδια για να καταλαβαίνουμε την κάθε στιγμή ποιον ρόλο υποδύονταν. Ο Κρέοντας για παράδειγμα φορούσε ένα σακάκι, όταν όμως ο ηθοποιός συμμετείχε στο χορό έβγαζε το σακάκι, ενώ παρόμοια σημάδια μας έδιναν και οι άλλοι ηθοποιοί.
Η υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών ήταν χωρίς αμφιβολία, πιστεύω, πολύ μεγάλη γιατί με πάθος και συναίσθημα κατάφεραν να μας μεταφέρουν στην εποχή εκείνη και ήταν σαν να βλέπαμε από κοντά τα γεγονότα να εξελίσσονται μπροστά μας.
Η λιτότητα, η ζωντάνια, η πρωτοτυπία και η μεταδοτικότητα είναι χαρακτηριστικά της θεατρικής παράστασης που παρακολουθήσαμε. Έτσι φάνηκε η δύναμη και η αλήθεια του αρχαίου κειμένου, ατόφιου χωρίς παραλλαγές ή προσθήκες. Μια απλότητα που είναι συγχρόνως ισχυρή, και στάθηκε ικανή να αλλάξει τη γνώμη πολλών μαθητών, καθώς φάνηκε, για την τραγωδία αυτή, την « Αντιγόνη».
Αναστασία Σιδηροπούλου
Η παράσταση που παρακολουθήσαμε στο σχολείο μας ήταν ευρηματική, σύγχρονη και πρωτοποριακή. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η εναλλαγή στο χρόνο, από το τώρα στο τότε. Οι ερμηνείες του θιάσου ήταν καταπληκτικές και οι ηθοποιοί είχαν μπει τελειωτικά στο ρόλο τους. Υποστήριξαν το έργο της «Αντιγόνης»με τον καλύτερο τρόπο και μέσα από την τέχνη τους κατάφεραν να περάσουν μηνύματα στους μαθητές. Επιπλέον, η ένταση και το πάθος που υπήρχε, έκανε όλο και πιο ενδιαφέρουσα την παράσταση κι έδινε αμεσότητα και ζωντάνια στα συναισθήματα που έπρεπε να προβάλλουν με τους ρόλους τους. Απλά εκπληκτικοί!!!! Τους ευχαριστούμε πολύ…
Σοφία Δ.
Το έργο όπως αποδόθηκε, ήταν πολύ ευρηματικό και καινοτομικό. Η εναλλαγή του χρόνου από το τώρα στο παρελθόν ήταν εκπληκτική, ενώ οι ηθοποιοί απέδιδαν πάρα πολύ καλά το ρόλο τους. Ενδεχομένως, το μόνο μειονέκτημα που διέκρινα ήταν ο θρήνος του Κρέοντα προς το τέλος, που ήταν ανεπιτυχής και ο ρόλος της Αντιγόνης, ο οποίος, αν και η ηθοποιός τον απέδωσε πολύ καλά σε γενικές γραμμές, σε ορισμένα σημεία δεν ήταν πολύ πειστική. Βέβαια, αυτό δεν μείωνε την αξία του έργου στο σύνολό του και δεν ενοχλούσε ιδιαίτερα το θεατή. Ξεχωριστή επίσης ήταν η λιτότητα και η απλότητα του έργου, που ξέφευγε από τα δεδομένα των γνωστών αρχαίων θεατρικών παραστάσεων.
Μαρία Καραμάνη
Η παράσταση μου άρεσε πάρα πολύ, καθώς και η υπόθεση, εφόσον άγγιζε πολλά ενδιαφέροντα θέματα, όπως το δίλημμα ανάμεσα στο άγραφο δίκαιο και στους γραπτούς νόμους. Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν καταπληκτικές, εφόσον με ελάχιστα σκηνικά και κοστούμια, κατάφεραν να μας συγκινήσουν και να μας μεταφέρουν σε όσα συνέβαιναν εκεί.
Κατά τη γνώμη μου, η παράσταση είχε μια πολύ ευρηματική σκηνοθεσία, η οποία ξεφεύγει από τα καθιερωμένα πρότυπα δίνοντας έτσι ένα πιο πρωτοποριακό και σύγχρονο χαρακτήρα στο έργο. Φάνηκε μ’αυτόν τον τρόπο η διαχρονικότητά του. Πιστεύω ότι αυτή η λιτή παρουσίαση βοήθησε στο να εστιάσει κανείς την προσοχή του καθαρά και μόνο στην ερμηνεία των ηθοποιών αλλά και στο βαθύτερο νόημα του κειμένου, αναδείχτηκε δηλαδή περισσότερο ο λόγος του Σοφοκλή χωρίς να αναλώνεται από υπερβολικά σκηνικά και κουστούμια. Νομίζω ότι ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία που μας βοήθησε να δούμε από μια διαφορετική οπτική γωνία την τραγωδία αυτή και να κατανοήσουμε καλύτερα τις ιδέες που προβάλλει.
Η παράσταση μου άρεσε πάρα πολύ. Οι ηθοποιοί ήταν πειστικοί και είχαν πολύ πλούσιο συναίσθημα. Ενώ ήταν μόνο τέσσερα άτομα που έπαιζαν περισσότερους ρόλους, μας βοηθούσαν να καταλάβουμε την εναλλαγή τους με τη μεταβολή μιας λεπτομέρειας στην εμφάνισή τους αλλά πολύ περισσότερο στην έκφραση των προσώπων και του λόγου τους. Έστησαν το σκηνικό τους με λίγα υλικά μα έξυπνα. Τέλος, μου άρεσε η χρήση της ακριβούς μετάφρασης του έργου με αποτέλεσμα να μείνει αναλλοίωτη η σημασία του λόγου των χαρακτήρων και το συναίσθημά τους.
Ευαγγελία Κυριακίδου
Νίκος Λαουτάρης
Η Αντιγόνη, κατά τη γνώμη μου ήταν αμφίρροπη γιατί κάποιες στιγμές που έπρεπε δεν ήταν δυνατή ενώ άλλες στις οποίες δεν χρειαζόταν τις απέδιδε με δυναμισμό. Ο Φύλακας ήταν η ψυχή του έργου καθώς με τις εκφράσεις του κινούσε το ενδιαφέρον του κόσμου. Ο Κρέοντας δεν εξέφρασε τόσο καλά την τρέλα του ήρωα για εξουσία. Η Ισμήνη ήταν πολύ καλή στην έκφραση των ανησυχιών της αλλά και πολύ δυναμική ως Τειρεσίας.
Κώστας Σαβόγλου
Μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο αποδόθηκαν τα μηνύματα της τραγωδίας. Οι ηθοποιοί ήταν πολύ καλοί αν και ο Κρέοντας μπορούσε να είναι λιγότερο συναισθηματικός σε κάποια σημεία. Τέλος, τα σκηνικά αν και υποτυπώδη, κατά τη γνώμη μου, βοήθησαν στο να δοθεί έμφαση στο λόγο.
Μιχάλης Τσουκάτος
Χωρίς κουστούμια και μ’ένα ανύπαρκτο σκηνικό, εκτός από κάποια συμβολικά αντικείμενα- όπως η κορδέλα που έδειχνε την τυραννία του Κρέοντα στην οποία η Αντιγόνη πήγε κόντρα- οι ηθοποιοί μας παρουσίασαν μια πρωτοποριακή παράσταση.
Βούλα Χαυτάκου
Παρόλο το νεαρό της ηλικίας τους οι ηθοποιοί κατάφεραν να παρουσιάσουν σωστά και απλά την τραγωδία του Σοφοκλή μεταφέροντάς μας στην αρχαία εποχή. Ο καθένας απέδωσε το ρόλο του με ακρίβεια και σαφήνεια προκαλώντας την προσοχή και το ενδιαφέρον μας. Αυτό που μου άρεσε περισσότερο απ’όλες τις σκηνές ήταν ο μονόλογος της Αντιγόνης όταν θρηνούσε τον εαυτό της και τον τάφο της. Μ’έκανε να νιώσω δέος για την αποφασιστικότητα, το δυναμισμό και το θάρρος της.
Έλενα Ταταράκη
Ιρίνα Σοκόλοβα
Πιστεύω πως αυτή η απλότητα στα σκηνικά, την ενδυματολογία και τα εφέ έκανε το έργο πιο ενδιαφέρον. Ο θεατής χρειαζόταν να φανταστεί το περιβάλλον του έργου και δεν έχανε την προσοχή του.
Σπύρος Μπαλαγούρας
Κριστιάν Σκεντέρας
Ντορίνα Πρέντη
Α, παιδιά, τυχερά παιδιά του 10ου! Θα συμφωνήσω με την Ντορίνα που ευχαριστεί τους καθηγητές που το αποφάσισαν και το οργάνωσαν. Είχατε, ζήσατε μια εμπειρία που είχε να προσφέρει πολλά, ένα πείραμα πρωτοποριακό, με όσες αδυναμίες κι αν σημειώνετε.
ΑπάντησηΔιαγραφή( Χωνεύεται η συγχώνευση; Θέλω να ελπίζω πως με όσα εμπόδια μπροστά σας, θα τα καταφέρνετε, με το δυναμισμό σας, όπως τον γνωρίσαμε δυο χρόνια πριν και όπως τον επιβεβαιώνουμε μέχρι σήμερα.)