Αγώνας δρόμου
Ένα σπίρτο.
Μια μελωδία.
Το πανωφόρι.
Η σκιά.
Αυτός.
Εσύ.
Εμείς.
Κι εγώ εδώ.
Εδώ που ο χρόνος τρέχει
και δεν σταματά.
Εδώ που όλοι τρέχουν και
δεν σταματούν.
Εδώ που δεν άντεξες,
κουράστηκες.
Εδώ που έφυγες και
μ'άφησες να τρέχω.
Κάτι σαν ψίθυροι φωτιάς
Καλή σου νύχτα, λοιπόν.
Έφαγες καλά;
Η τηλεόραση μια απ'τα ίδια.
Η εικόνα σου μπροστά της μια απ'τα ίδια κι αυτή.
Όμως, ο μικρός θεός στα χέρια σου
δεν όρισε ποτέ την ελαφρότητα των δακτύλων σου.
Τα παιδιά στα κρεβάτια τους.
Ο πίνακας του Βαν μίζερα καρφωμένος στον τοίχο.
Το ψαράκι στη γυάλα συνεχίζει τις βόλτες του.
Το τάισες κι αυτό.
Τάισες τη δικαιολογία που σε θέλει μέσα.
Μα οι αγώνες είναι έξω.
Εσύ έχεις δουλειά. Την τσάντα μην ξεχάσεις.
Και πάλι, καλημέρα!
Αναστασία Σιδηροπούλου
Καλημέρα !!! μου αρέσει πολύ το blog σας , είναι πολύ ενημερωτικό. Σε προσκαλώ στο blog μου,είναι αφιερωμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήστις τέχνες.Σας περιμένω!!! Γεια !!
Σιγοκαίει η (μέσα) φωτιά, Αναστασία, στο 2ο ποίημά σου. Τι θα γίνει όταν φουντώσει; Θα αρκεί η δικαιολογία του χρυσόψαρου; (Και, χμ, μἀλλον σου άρεσε ο Χάκκας, ε;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σας συνέχεια, πειραιωτάκια!
Potpouri, ευχαρίστως θα επισκεφτούμε και το δικό σου blog!
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.Διονυση πραγματικά η κριτική σας μου έχει γίνει απαραίτητη ... Όσο για την φωτιά που ψιθυρίζει και σιγοκαιει καιρός είναι ,νομίζω , να φουντώσει και τότε κάθε δικαιολογία και δισταγμος θα γίνει στάχτη !
Η αλήθεια είναι ότι εμπευστηκα απ'το "ψαρακι της γυαλας " του Χακκα,το θεωρώ τρομερά επίκαιρο
Σιδηροπουλου Αναστασία
Αναστασία, χαίρομαι που πήρες την πρωτοβουλία να "ξεσηκώσεις' μέσω του blog τις καρδιές και το μυαλό μας.Συνέχισε, το έχουμε όλοι ανάγκη!
ΑπάντησηΔιαγραφήκ.Κυριμκύρογλου,αυτό που θέλω είναι να ''ξεσηκωθούν'' όλοι και να πάρουν την πρωτοβουλία να αντιδράσουν,ο καθένας με τον δικό του τρόπο...θα συνεχίσω γιατί κι εγώ το έχω πραγματικά ανάγκη!
ΑπάντησηΔιαγραφή