Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να ενωθούμε, τώρα είναι η στιγμή της αλληλεγγύης!
Πόσο δύσκολο είναι να λειτουργήσουμε έτσι; Όλοι μας άλλωστε τον ίδιο σκοπό έχουμε σήμερα, τις ίδιες ελπίδες: ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ! Γιατί σαν φυλακισμένοι ζούμε, αν όχι στις συνθήκες και τις καταστάσεις που επικρατούν, τότε σίγουρα ζούμε εγκλωβισμένοι στο εγώ μας.
Απέχει η απόφαση από την πράξη. Κι εμείς, παρόλο που μπορεί νά'χουμε πάρει την απόφαση, στην πράξη μένουμε κατά πολύ πίσω, σαν κάποιος μ'ένα σκοινάκι να μας τραβάει. Μήπως τελικά αυτός ο κάποιος είναι πολύ, πολύ συγκεκριμένος; Και δεν αναφέρομαι ούτε στο κράτος, ούτε στην κοινωνία, ούτε στο σχολείο, αλλά στο ΕΣΥ. Στο εσύ και το εμείς.
Ενεργούμε σαν δύο αντίπαλα στρατόπεδα, όπου καμιά από τις δυο αντίπαλες παρατάξεις δεν επιχειρεί να σηκώσει το λευκό σημαιάκι και να κηρύξει ειρήνη. Πριν λύσουμε το Ευρωπαϊκό πρόβλημα, μάλλον πρέπει πρώτα να λύσουμε το "Ελλαδικό". Δεν χρειάζονται πολλά : καρδιά, πίστη, υπομονή, θάρρος και άμιλλα.
Και μη βιαστείς να πεις ότι πάνω από τα κεφάλια μας κυβερνούν άλλοι, άσε τους άλλους πάνω στη θέση τους - έτσι κι αλλιώς, είναι πολύ πιο εύκολο να πέσει κανείς από ψηλά, και, στην τελική, καταλαβαίνει πού πραγματικά βρίσκεται.
Το θέμα είναι, εμείς οι "κάτω" τι κάνουμε; Μήπως η προσπάθεια δεν είναι αρκετή; Μήπως να προσπαθούσαμε παραπάνω;
Δες τον κόσμο από ψηλά, κι ας μη βρίσκεσαι εκεί. ΖΗΣΕ, κανείς δεν μπορεί να στο απαγορέψει!
Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, γιατί μαζί θα πάμε ένα βήμα παραπέρα.
Αναστασία Σιδηροπούλου
Έχεις δίκιο, Αναστασία, στις διαπιστώσεις σου και τις προτροπές που απευθύνεις σε όλους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κρίση αυτή μας αναγκάζει να δούμε πιο καθαρά τον εαυτό μας και τις συνήθειές του, να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με το διπλανό μας, να δοκιμάσουμε τα όρια μας και να τα υπερβούμε. Και νομίζω πως απ'αυτή την πλευρά ιδωμένη μπορεί να μας κάνει και καλό.
Ήδη αναπτύσσονται πολλές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και παρέμβασης στο κοινωνικό επίπεδο: συγκέντρωση τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για απόρους και αστέγους, κοινωνικά παντοπωλεία σε γειτονιές που πλήττονται από την ανεργία, μορφές ανταλλακτικής οικονομίας επιχειρούνται σε τοπικές κοινωνίες, μαθήματα διδακτικής στήριξης παραδίδονται εθελοντικά, ακόμα και "Κοινωνικό Θεατροπωλείο" οργανώνεται από τους ηθοποιούς του Κρατικού Θεάτρου Βορείας Ελλάδος με παραστάσεις όπου οι θεατές αντί εισιτηρίου καταβάλλουν τρόφιμα μακράς διάρκειας για τις ανάγκες απόρων.
Ακόμα και το "κίνημα της φτηνής πατάτας", χάρη στο οποίο οι ίδιοι οι παραγωγοί πωλούν σε πολύ χαμηλές τιμές αποφεύγοντας τους μεσάζοντες, είναι μια μορφή αντίστασης σ'αυτή την κρίση.
Μήπως, λοιπόν, κάτι αρχίζει ν'αλλάζει κι ο άνθρωπος αποδεικνύει πως στα δύσκολα θυμάται τον καλό εαυτό του;
Το να κοιτάμε το "εμείς", Αναστασία, και μόνο ως στοιχείο αυτοελέγχου, το βλέπω κι εγώ απαραίτητο. Αλλά και ως άμεση αντίδραση σ' αυτά που συμβαίνουν, καθώς - και όταν - αυτό το κοίταγμα οδηγεί σε πράξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίσουμε ότι ο ατομικισμός κι η εσωστρέφεια που αναφέρεις αποτελούν την αδράνεια της μέχρι τώρα εποχής, ενώ οι πρωτοβουλίες και οι παρεμβάσεις αλληλεγγύης, που αναφέρει η Μάνια, θα αποτελέσουν τη μαγιά της έκφρασης μιας νέας εποχής.