Ακόμη μια φορά, σε μια βδομάδα μέσα, ο λόγος της ποίησης πέρασε από τις φωνές των μαθητών μας στην καρδιά μας. Τα πάθη της ρωμιοσύνης, τραγουδισμένα αυτή τη φορά από το Νικηφόρο Βρεττάκο, ενσαρκώθηκαν στη "Λειτουργία κάτω από την ακρόπολη" μέσα στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας!
Ήταν όλοι τους υπέροχοι: οι Γέροντες, οι Αναγνώστες, ο Αγγελιαφόρος, η Ελλάδα, ο Ποιητής, ο Χορός. Ζωντάνεψαν ένα υψηλό ποιητικό κείμενο με την έκφραση και την κίνησή τους και προφέροντας με ουσία κάθε λέξη.
Η χορωδία έντυσε μελωδικά την παράσταση θυμίζοντάς μας αγαπημένα τραγούδια κι άλλους ποιητές, το Σολωμό και τον Γκάτσο.
Μπράβο σ'όλα τα παιδιά που δούλεψαν με πάθος τρεις μήνες τώρα και στους συναδέλφους Αλέξανδρο Καραφωτιά, Μάγδα Πρεβεζάνου και Θεοδοσία Ευαγγέλου που έδωσαν τα ταλέντα τους στην καθοδήγησή τους.
Είμαστε συγκινημένοι και περήφανοι.
Ένα "άλλο σχολείο" φτιάχνεται με όνειρα και με μεράκι. Και είμαστε πολλοί στη δούλεψή του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μάνια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ και επαυξάνω. Δύσκολο και απαιτητικό το κείμενο, αξιόλογο, όμως, και δουλεμένο με πολύ μεράκι, προφανώς, ( εκ του αποτελέσματος κρίνοντας..), αλλά και με ευελιξία και φρεσκάδα.
Μια σχολική παράσταση - κι όμως: τα παιδιά τόσο καλά στους ρόλους τους, ο λόγος τους τόσο επεξεργασμένος, η όλη αισθητική των σκηνικών, των κουστουμιών, "επαγγελματική". Ευφάνταστη δουλειά. Τυχερά τα παιδιά που σήμερα, σε καιρούς διογκωμένης αδιαφορίας και ατομικότητας, συναντούν τέτοιους δασκάλους.
Τυχεροί κι εμείς που παραβρεθήκαμε στην ποιοτική "λειτουργία"σας.