Μα τον Τουτάτις!
Τα 50 του χρόνια κλείνει φέτος ο Αστερίξ και το γιορτάζει μέσα από μία σειρά εκδηλώσεων, που θα λάβουν χώρα στο Γαλλικό Ινστιτούτο από τις 22 Οκτωβρίου μέχρι τις 5 Νοεμβρίου. Γιατί μπορεί τα χρόνια να περνούν, αλλά ένα δεν ξεχνάμε ποτέ... ''Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!''
H Mαμούθ Κόμιξ και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών με αφορμή την παγκόσμια κυκλοφορία του νέου άλμπουμ - το περιεχόμενο του οποίου φυλάσσεται σαν μυστικό πιο «ιερό» ακόμα κι απ’ τον μαγικό ζωμό! - αλλά και των 50ών γενεθλίων του πολυαγαπημένου Γαλάτη ήρωα μας ετοιμάζουν πολλές εκπλήξεις στο Γαλλικό Ινστιτούτο...
H Mαμούθ Κόμιξ και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών με αφορμή την παγκόσμια κυκλοφορία του νέου άλμπουμ - το περιεχόμενο του οποίου φυλάσσεται σαν μυστικό πιο «ιερό» ακόμα κι απ’ τον μαγικό ζωμό! - αλλά και των 50ών γενεθλίων του πολυαγαπημένου Γαλάτη ήρωα μας ετοιμάζουν πολλές εκπλήξεις στο Γαλλικό Ινστιτούτο...
Στο bistrot του Ινστιτούτου θα μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μια εικαστική διαδρομή του Αστερίξ στην Ελλάδα, εξώφυλλα, βινιέτες και ήρωες που συμπρωταγωνίστησαν με τον μικρόσωμο Γαλάτη, βιβλία με τον ήρωα μας και τη σχέση του με τη χώρα μας, αλλά και gadgets ή άλλες εκπλήξεις από τον χώρο των bande dessinée, μίας Τέχνης που συχνά αναφέρεται και ως η «9η», μίας Τέχνης ιδιαιτέρως αγαπητή στους Έλληνες.
Μα τον Τουτάτις... θα είμαστε εκεί!
Και βέβαια σε μια αναγγελία γενεθλίων είναι αναπόφευκτες οι αναμνήσεις. Ο Αλμπέρ Ιντερζό γύρισε στις πρώτες μέρες της ύπαρξης του στριπ, «ήταν στις 29 Οκτωβρίου του 1959 στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Ρilote"» είπε. «Δεν είχαμε τρομερές φιλοδοξίες. Ο σκοπός μας ήταν να φτιάξουμε ένα κόμικ στριπ όπου οι ήρωες θα ήταν από εδώ, γιατί όλα τα περιοδικά τότε ήταν γεμάτα αμερικάνικα κόμικς». Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο σκληρόδετο τεύχος σε 6.000 αντίτυπα, κι αυτό θα γινόταν η απαρχή ενός μακρόχρονου ραντεβού με το κοινό, που σήμερα συνοψίζεται σε 325 εκατ. αντίτυπα, 33 άλμπουμ σε 107 γλώσσες. Οι δυο δημιουργοί του (Αλμπέρ Ιντερζό και Ρενέ Γκοσινί) δικαίως θεωρούνται οι πιο ευπώλητοι Γάλλοι συγγραφείς στο εξωτερικό. Ο Γκοσινί που έγραφε τα κείμενα πέθανε το 1977 αλλά ο Αλμπέρ Ιντερζό (που σχεδίαζε) αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής του, αναλαμβάνοντας και τους δύο ρόλους.
Η ιστορία του πανούργου Αστερίξ, του καλόκαρδου φίλου του Οβελίξ και των γενναίων Γαλατών που ύψωσαν το ανάστημά τους στον Ιούλιο Καίσαρα, υπάρχει σήμερα ακόμα και στα ποντιακά κι έχει κάνει τον γύρο της γης πολλές φορές. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η επέτειος των 50 χρόνων, εκτός από εκθέσεις, φεστιβάλ, συναυλίες στο κέντρο του Παρισιού, έχει κινητοποιήσει και την πιο εκλεκτή ομάδα πιλότων της γαλλικής πολεμικής αεροπορίας, τους Ρatrouille de France (γνωστοί από τις εναέριες επιδείξεις τους στην εθνική επέτειο της Γαλλίας, την Ημέρα της Βαστίλλης) οι οποίοι θα πετάξουν πάνω από το κέντρο του Παρισιού, σχηματίζοντας με τα ίχνη του καπνού που θα αφήνουν πίσω τους το κεφάλι του Αστερίξ με το κράνος του.
Στο χωριό που όλοι γνωρίζουμε καλά πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια.
Πενήντα χρόνια, φιλίας, θαυμάτων, καυγάδων, καρπαζιών μετά μουσικής και πολλών άλλων τρελών καταστάσεων.
Μα τον Τουτάτις... θα είμαστε εκεί!
Και βέβαια σε μια αναγγελία γενεθλίων είναι αναπόφευκτες οι αναμνήσεις. Ο Αλμπέρ Ιντερζό γύρισε στις πρώτες μέρες της ύπαρξης του στριπ, «ήταν στις 29 Οκτωβρίου του 1959 στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Ρilote"» είπε. «Δεν είχαμε τρομερές φιλοδοξίες. Ο σκοπός μας ήταν να φτιάξουμε ένα κόμικ στριπ όπου οι ήρωες θα ήταν από εδώ, γιατί όλα τα περιοδικά τότε ήταν γεμάτα αμερικάνικα κόμικς». Δύο χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο σκληρόδετο τεύχος σε 6.000 αντίτυπα, κι αυτό θα γινόταν η απαρχή ενός μακρόχρονου ραντεβού με το κοινό, που σήμερα συνοψίζεται σε 325 εκατ. αντίτυπα, 33 άλμπουμ σε 107 γλώσσες. Οι δυο δημιουργοί του (Αλμπέρ Ιντερζό και Ρενέ Γκοσινί) δικαίως θεωρούνται οι πιο ευπώλητοι Γάλλοι συγγραφείς στο εξωτερικό. Ο Γκοσινί που έγραφε τα κείμενα πέθανε το 1977 αλλά ο Αλμπέρ Ιντερζό (που σχεδίαζε) αποδείχτηκε άξιος συνεχιστής του, αναλαμβάνοντας και τους δύο ρόλους.
Η ιστορία του πανούργου Αστερίξ, του καλόκαρδου φίλου του Οβελίξ και των γενναίων Γαλατών που ύψωσαν το ανάστημά τους στον Ιούλιο Καίσαρα, υπάρχει σήμερα ακόμα και στα ποντιακά κι έχει κάνει τον γύρο της γης πολλές φορές. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η επέτειος των 50 χρόνων, εκτός από εκθέσεις, φεστιβάλ, συναυλίες στο κέντρο του Παρισιού, έχει κινητοποιήσει και την πιο εκλεκτή ομάδα πιλότων της γαλλικής πολεμικής αεροπορίας, τους Ρatrouille de France (γνωστοί από τις εναέριες επιδείξεις τους στην εθνική επέτειο της Γαλλίας, την Ημέρα της Βαστίλλης) οι οποίοι θα πετάξουν πάνω από το κέντρο του Παρισιού, σχηματίζοντας με τα ίχνη του καπνού που θα αφήνουν πίσω τους το κεφάλι του Αστερίξ με το κράνος του.
Στο χωριό που όλοι γνωρίζουμε καλά πέρασαν 50 ολόκληρα χρόνια.
Πενήντα χρόνια, φιλίας, θαυμάτων, καυγάδων, καρπαζιών μετά μουσικής και πολλών άλλων τρελών καταστάσεων.
Ο Uderzo ετοιμάζει για τα 50 χρόνια από τη γέννηση του Αστερίξ, του Οβελίξ, του Πανοραμίξ και όλων των υπολοίπων σαματατζήδων ένα εορταστικό τεύχος για τις 22 Οκτωβρίου 2009. Δεν είναι και πολύ μακριά η μέρα, οπότε ως τότε υπομονή. Και όπως πάντα οι πληροφορίες που υπάρχουν για το κάθε νέο επόμενο τεύχος είναι οι εξής πολλές: καμμιά! Η έκπληξη θέλει και την προετοιμασία της βλέπετε.
«Θέλω να διαιωνίσω τον Αστερίξ. Τον χαρακτήρα που δημιούργησα μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί πριν από 50 χρόνια. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ο χάρτινος ήρωας θα πεθάνει μαζί μου. Ήταν γελοία αυτή η σκέψη, το καταλαβαίνω. Ο Αστερίξ είναι πιο δυνατός από μένα. Θα επιζήσει. Θέλω όμως να εξασφαλίσω το μέλλον του. Σκέφτομαι λοιπόν να πάω στην Εθνική Βιβλιοθήκη για να προστατεύσω τα αυθεντικά σχέδια. Γιατί δεν θέλω μετά τον θάνατό μου να σκορπιστούν ή να πωληθούν στους συλλέκτες» λέει στην εφημερίδα «Le Figaro» ο Αλμπέρ Ουντερζό.
«Θέλω να διαιωνίσω τον Αστερίξ. Τον χαρακτήρα που δημιούργησα μαζί με τον Ρενέ Γκοσινί πριν από 50 χρόνια. Στην αρχή σκέφτηκα ότι ο χάρτινος ήρωας θα πεθάνει μαζί μου. Ήταν γελοία αυτή η σκέψη, το καταλαβαίνω. Ο Αστερίξ είναι πιο δυνατός από μένα. Θα επιζήσει. Θέλω όμως να εξασφαλίσω το μέλλον του. Σκέφτομαι λοιπόν να πάω στην Εθνική Βιβλιοθήκη για να προστατεύσω τα αυθεντικά σχέδια. Γιατί δεν θέλω μετά τον θάνατό μου να σκορπιστούν ή να πωληθούν στους συλλέκτες» λέει στην εφημερίδα «Le Figaro» ο Αλμπέρ Ουντερζό.
(Πηγές: Nooz.gr, kathimerini.gr, Νέα, citypress, youtube, ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ)
"...κι όμορφα παλιώνουμε..." κατά το σαββοπουλικόν. Τουλάχιστον στην περίπτωση των κατοίκων του γαλατικού χωριού αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πώς αλλιώς, αφού φαίνεται να είχαν πέσει στο καζάνι, όταν ήταν μικροί;
Αστείο:Στην έκθεση δεν ξέρω αν θα προλάβω να πάω. Όμως περιμένω από τώρα την 22α Οκτωβρίου, να πάω στο περίπτερο να αγοράσω το καινούριο τεύχος!
Ειρήνη, βάζεις ιδέες στο μυαλό με αυτά τα πρωτότυπα γενέθλια. Λέω να τα "γιορτάσουμε" στο σχολείο, προβάλλοντας αποσπάσματα απο την ταινία
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστεριξ και Κλεοπάτρα.
Θυμάμαι πώς περιμέναμε το καινούργιο τεύχος του Αστερίξ τότε."παιδιά με βιαστικές ορμές",που λέει κι ο Τ.Πατρίκιος.Το λυτρωτικό γέλιο, ένα "Αστείο" κουντερικό,το γέλιο ως πράξη αντίστασης σε μια Ελλάδα που δεν ήξερε να γελάει γιατί ήταν γελοία.Αλήθεια, το θυμόμαστε εκείνο το "ένα γέλιο θα σας θάψει";΄Με ποιά κόμιξ γελάνε τα παιδιά μας σήμερα;΄Ποιο αστείο -τον τουτάτη μου μέσα- τους κάνει να ξεκαρδίζονται ομοθυμαδόν΄;Μπορούμε τώρα να γελάμε με τα "ίδια αστεία";΄ΤΟ ΜΙΚΡΌ ΓΑΛΑΤΙΚΟ ΧΩΡΙΟ-η Γαλλία του Μάη-είναι ο χειμώνας της Κάρλας κ' του Σαρκοζί,η γελοιότητα του λάιφ στάιλ. Ίσως γι' αυτό -ανυπομονούμε-όπως λέει κι ο Διονύσης,να βγει στα περίπτερα το νέο τεύχος του Αστερίξ,να δούμε αν -εξακολουθούμε να γελάμε με το ίδιο αστείο.Ευχαριστούμε, Κοκκινιά μας ,για την ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιονύση,
ΑπάντησηΔιαγραφήόντως, μερικά πράγματα παλιώνουν όμορφα. Ο Αστερίξ, παρὀλο που κατά το ήμισυ έμεινε ..ορφανός, κατάφερε όχι μόνο να επιζήσει αλλά και να ευτυχήσει. Νομίζω ότι πολλοί θα περιμένουν το επετειακό τεύχος.
Ελένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήβρίσκω πολύ όμορφη την ιδέα σου!
Τι το καθυστερούμε;; DVD, laptop, προτζέκτορα και πάμε!!!
Άννα μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς ευχαριστούμε για τα περάσματά σου και τα ωραία σχόλιά σου.
Η σύγκριση του τότε (Μάης 68) και του τώρα (Κάρλα - Σαρκοζί) μόνο θλίψη μπορεί να φέρει...
Τα φιλιά μου