Ξέροντας ὀτι ο Χατζιδάκις δεν θα συμφωνούσε μ΄ αυτή την ανάρτηση....
"Δεν μ' αρέσει η αναμνησιολογία, την απεχθάνομαι. Είναι χειρότερη κι από μνημόσυνο. Τι πάει να πει "μνημόσυνο". κάποιον που δεν θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ".
γιατί
"Τους ανθρώπους που έχουν φύγει, αλλά παραμένουν ζωντανοί, τους έχουμε καθημερινά τοποθετημένους μέσα μας και τους κουβαλάμε σ' ολόκληρη τη ζωή μας".
την αποτολμούμε και, αφήνοντας τον ίδιο να "μιλήσει", θα καταλάβετε γιατί.
"Αδιαφορώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ. Πιστεύω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων κι όχι σ' αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.
Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα "επώνυμους" πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομηλίκους, τη με μια πιο βαθιά παράδοση σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.
Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα, καταλήγοντας να πουλώ "λαχεία στον ουρανό" και προκαλώντας το σεβασμό των νεωτέρων μου, μια και παρέμεινα ένας γνἠσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός".
"Δεν μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Έλληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική".
"Η δημοτικότης σπάνια συντηρεί τη διαχρονικότητα. Η ανάμνηση είναι αισθηματική και ασφαλώς παρέχει και μιαν ημερομηνία θανάτου. Γι' αυτό υπήρξα από παλιά εχθρός της ανεύθυνης λαϊκής επιτυχίας".
"Το ελληνικό κράτος δέχεται μόνον ό,τι το υπηρετεί και το κολακεύει. Υπήρξε πάντοτε αντιπνευματικό και εξακολουθεί να είναι".
'Έμαθα να περιφρονώ τις συνήθειες των πολλών, τη λογική του κράτους και την "ηθική" των συγγενών μου. Να αγαπώ με πάθος τους κυνηγημένους, τους ανορθόδοξους και τους αναθεωρητές".
(Τα αποσπάσματα είναι από τη "Λέσχη Αθανάτων" της Ελευθεροτυπίας.)
Πόσο χρειαζόμαστε την άποψη του Χατζιδάκι , αυτό τον καιρό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά Ειρήνη που έφερες μπροστά μας τη μορφή και τη φωνή του!
"Δεν μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα.Θέλω να είμαι όσο είμαι.Καιρός η έννοια Ελληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη, θα κρατήσω αυτές τις κουβέντες του Χατζιδάκι γιατί τις βρίσκω γεμάτες σοφία, ποίηση και ανθρωπιά. Αν τις έλεγε σήμερα, δεν ξέρω πια θα ήταν η τύχη του στη συνείδηση των Ελληναράδων!
Λίλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω ότι ο Χατζιδάκις είναι επίκαιρος στην εποχή μας όσο ποτέ. Σήμερα που η χυδαιότητα και η φτήνεια σέρνεται παντού, σήμερα που οι "επώνυμοι" διαμορφώνουν άποψη, σήμερα που οι δημοσιογραφούντες παρουσιάζουν τις απόψεις τους ως ειδήσεις, σήμερα που οι κατατρεγμένοι δεν βρίσκουν πουθενά καταφύγιο, σήμερα που ο εφησυχασμός και το ωχ αδερφέ έχει γίνει κυρίαρχη άποψη...πόσο μας λείπουν οι αιρετικές και θαρραλέες φωνές σαν του Χατχιδάκι!
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμην νομίζεις πως και τότε ήταν καλύτερη. Πόσες φορές δεν λοιδορήθηκε και κατασυκοφαντήθηκε! Φωνές σαν του Χατζιδάκι δεν είναι εύκολα αποδεκτές, για να μην πω πως είναι και ενοχλητικές για κάθε φύσης - ισμούς. Πόσο επίκαιρος είναι ο λόγος του και πόσο μας λείπει σήμερα!
Ειρήνη, ευχαριστούμε γιατί έφερες το Μεγάλο Ερωτικό μες στην καρδιά ενός ακόμη σκληρού Ιούνη θυμίζοντάς μας την ουσιώδη φωνή ενός ανθρώπου που μας χρειάζεται σ'αυτούς τους μικρόψυχους καιρούς. Γιατί ήξερε να ξεχωρίζει το ανθρώπινο και το πολύ αληθινό με τις δυναμικές παρεμβάσεις του σε καίρια ζητήματα και γιατί με την ποίηση των τραγουδιών του μας οδηγεί πάντα στις πηγές της Αθωότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπω στον κοινό τόπο πάλι. Των άξιων λόγων που κρατάνε διαχρονικά το βάρος τους. Που εκφράζουν την εποχή τους και κάθε εποχή. Που τα έχουμε ανάγκη πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή...και που έχουμε κάποιους καλούς συναδέλφους και κάποια ωραία μπλογκ να μας τα θυμίζουν :-))
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνια,
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω ότι τέτοιες προσωπικότητες θα πρέπει να τις μνημονεύουμε σε κάθε ευκαιρία, μια και οι μέρες μας και αντιπνευματικές είναι και "άνυδρες".
Διονύση,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Αλέξανδρέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι ευχάριστη έκπληξη! Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν είδα το σχόλιό σου. Με συγκίνησες αφάνταστα.
Δεν μπαίνω στην ουσία του σχολίου σου, γιατί αυτό που τώρα θέλω να σου πω, αγαπημένε μαθητή και τώρα συνάδελφε, είναι πως χάρηκα αυτή την επικοινωνία πάρα πολύ και εμμέσως έμαθα και τα τελευταία νέα σου. πιστεύω να τα λέμε από δω και πέρα..
Τα φιλιά μου
"Ξέροντας ὀτι ο Χατζιδάκις δεν θα συμφωνούσε μ΄ αυτή την ανάρτηση...."
ΑπάντησηΔιαγραφή..το πιστεύεις πως κάθε φορά πριν ανεβάσω posts για το Μάνο, αυτό σκεφτόμουν?.. Μα πως να μην???
Αισθάνομαι πως αναφερόμαστε σε τέτοιους ανθρώπους για να ξεδιψάσουμε.. όχι "για να τους τιμήσουμε" δεν έχουνε καμία ανάγκη από εμάς, το ξέρουμε, εμείς ξεδιψάμε κοντά τους..
Τι λόγια, τι μουσικές, τι ποίηση..
Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγώ το ίδιο σκέφτηκα: Μα πώς να μην;
Συμφωνώ μαζί σου σε όλα.