Γεμάτη η αυλή του σχολείου, πολύχρωμη και πολύβουη.
"Η Παλιά Κοκκινιά δεν έγινε Άγιος Παντελεήμονας, επειδή δεν γκετοποιήθηκε, ο κόσμος γρήγορα οσμώθηκε με τους μετανάστες, τους γνώρισε, είμαστε περήφανοι γιατί και το σχολείο μας συνέβαλε στη γνωριμία των συμπολιτών μας με το άλλο, το διαφορετικό. Κάθε Κυριακή, απο τις 4 μέχρι τις 8, 300 μαθητές και μαθήτριες με βιβλία και τετράδια στο χέρι κατευθύνονται προς τα εδώ και γεμίζουν την αυλή. «Όχι φόβο αλλά περηφάνεια νοιώθω – μου είπε ο γείτονας – είναι κι εδώ σήμερα – που ένας Πακιστανός με χαιρετά και μου μιλάει ελληνικά». Και γράφει του απάντησα, και μάλιστα με μεγάλη χαρά για πρώτη φορά στη ζωή του ελληνικά, αφού αρκετοί μαθητές μας είναι αναλφάβητοι στη δική τους γλώσσα." (Από την ομιλία της Κάτιας Αγάπογλου-Γαλοπούλου, Προέδρου του Δ.Σ του σχολείου).
Ο Φερεϋντούν Φαριάντ ήταν εκεί με το παραμύθι του " Όνειρα με χαρταετούς και περιστέρια".
Κυρά πανάρχαιη Ελλάδα,
κρύψε με κάτω
απ' τη γαλάζια ποδιά σου.
Τη γλώσσα της ποίησης την έμαθα
απ' τ' άστρα, απ' τα πουλιά, απ' τα φύλλα
κι απ' τους πλανόδιους τροχιστές.
(Φαριάντ Φερεϋντούν)
O Φαριάντ Φερεϋντούν είναι Πέρσης ποιητής που ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 25 χρόνια. Από αυτά, όπως ο ίδιος είπε, τα 15 τα έζησε με πείνα, ταλαιπωρία, αγωνία για την άδεια παραμονής του...πολλές φορές σκέφτηκε: πού να φύγεις..πού να μείνεις...
Τον βοήθησε, όπως είπε, ο Γιάννης Ρίτσος "που αγαπούσε τους μετανάστες, υποστήριζε εμένα, συνεργαστήκαμε σε βιβλία...". Τα τελευταία 10 χρόνια του δόθηκε μια τιμητική υπηκοότητα από τη Βουλή των Ελλήνων, σε αναγνώριση της πνευματικής του προσφοράς.
Και ο Γιάννης Ρίτσος..ήταν εκεί (φωτογραφική έκθεση του Ε.ΚΕ.ΒΙ)
Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια, για να σας φέρω ψωμί και νερό...
Και ο Σαΐντ (Αλγερινός σκιτσογράφος) με τα σκίτσα του.
Ο κόσμος που δεν βλέπει, δεν μιλάει, δεν ακούει όταν η αστυνομία κυνηγά τους μετανάστες.
Ο μετανάστης λέει:
" Είμαι εργάτης δεν είμαι τρομοκράτης"
(Σαΐντ)
" Είμαι εργάτης δεν είμαι τρομοκράτης"
(Σαΐντ)
1. Βιογραφικό του σκιτσογράφου.
2. Άλλος ένας τρόπος να περάσουν τα σύνορα αλλά τους πιάνει η αστυνομία.
3. Είμαι εργάτης δεν είμαι τρομοκράτης.
4. Κάποιοι βλέπουν τους πρόσφυγες σαν μικρόβια.
5. " Στρατός" μεταναστών
6. Από τη μια αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και από την άλλη οι κυβερνήσεις που έχουν διαφορετική πολιτική.
6. Από τη μια αυτοί που θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και από την άλλη οι κυβερνήσεις που έχουν διαφορετική πολιτική.
7. Συνοριοφύλακας. Εύχεται στον εαυτό του καλή τύχη αλλά πάνω απ' όλα υγεία.
8. Αυτή η γη δεν είναι για όλους. Ο ταξιδιώτης περιμένει το τρένο να πάει στον προορισμό του και ο μετανάστης δεν γνωρίζει σε ποιον προορισμό πηγαίνει το τρένο του.
9. Η κατάσταση του πρόσφυγα στο ευρωκοινοβούλιο.
10. Σώστε την ευρώπη με τη μέθοδο του Σαρκοζί.
11. Υπάρχει κάποιος που βοηθάει τον πρόσφυγα.
12.Το ρίσκο του πρόσφυγα. Σκέφτεται ότι αν δεν ξέρει να κολυμπάει είναι τελειωμένος.
13. Ονειρεύεται αυτά που συμβαίνουν στη χώρα του και αντλεί δύναμη για να συνεχίσει.
14. Οι πρόσφυγες ισορροπούν επί ξηρού ακμής.
1 5. Η κυβέρνηση χτυπά αυτούς που θέλουν να βοηθήσουν τους μετανάστες.
1 5. Η κυβέρνηση χτυπά αυτούς που θέλουν να βοηθήσουν τους μετανάστες.
16. Η προσπάθεια του πρόσφυγα να αποδράσει από τη φυλακή καταλήγει στην αστυνομία.
17. Οι πρόσφυγες κινούνται σε ασταθές έδαφος. Τα ρίσκα που παίρνουν συμβολίζονται από το ένα πριόνι και η αστυνομία από το άλλο.
18. Το πανό που κρατά γράφει: " Χωρίς σύνορα" και αυτό που πατά " Χωρίς απέλαση".
19. Η δύσκολη κατάσταση του πρόσφυγα.
20. Κάποιοι βοηθούν τους πρόσφυγες με ένα ζωγραφιστό σωσίβιο.
2 1. Οι πολιτικές για τους πρόσφυγες δεν πετυχαίνουν γιατί είναι πολύ αποφασισμένοι.
22. Ο πρόεδρος φαίνεται να βοηθά τους πρόσφυγες αλλά δεν το κάνει στ' αλήθεια γιατί κοιτά αλλού. Αυτό που έχει στο μυαλό του είναι η απέλαση.
23. Η συνείδηση του πρόσφυγα δεν του επιτρέπει να κλέψει για να επιβιώσει.
24.Το βιβλίο των νόμων για τους πρόσφυγες. το νέο βιβλίο των νόμων για τα δικαιώματα των προσφύγων.
25. Ο πρόσφυγας βρίσκεται συνεχώς στο ίδιο σημείο.
26. Η κατάσταση των προσφύγων μοιάζει με κάποιον που έχει σταλεί στη γκιλοτίνα.
27. Η βοήθεια των κυβερνήσεων για τους πρόσφυγες.
28. Η λύση που βρίσκει ο πρόσφυγας στην προσπάθειά του να φύγει - να πετάξει.
29. Η Ευρώπη είναι για τους Ευρωπαίους. Οι κυβερνήσεις ισοπεδώνουν αυτούς που προσπαθούν να βοήσουν τους πρόσφυγες,
30. Ο πρόσφυγας προσπαθεί να μπει στην Ευρώπη.
31. Ο βράχος συμβολίζει το νομικό πλαίσιο της Ε.Ε για τους πρόσφυγες.
32. Η επάνοδος του πρόσφυγα στην Ευρώπη.
33. Ο δρόμος του πρόσφυγα.
34. Η κατάσταση του πρόσφυγα δεν είναι προβλέψιμη.
35. Η κατάσταση του πρόσφυγα στο Ευρωκοινοβούλιο.
36. Η συνεχής αλλαγή του νομικού πλαισίου. Τα δυο σκέλη της τανάλιας: η φυλακή και οι βρισιές.
37. Η αληθινή γη! (ειρωνικά).
38. Η βαλίτσα του Σαρκοζί. Μέσα έχει το πρόγραμμά του για την εργασία.
39. Η πολιτική του Σαρκοζί για τους πρόσφυγες. Θέλει να τους διώξει.
40. Η Ε.Ε χρησιμοποιεί το σαρκοζί ως μαριονέτα για να σκληρύνει την πολιτική για τους πρόσφυγες.
41. Η Ε.Ε αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες σαν παράνομους χωρίς χαρτιά ή σαν τρομοκράτες και με αυτό το πρόσχημα προσπαθεί να εμποδίσει την είσοδό τους στην Ευρώπη.
42. Η πολιτική της Ε.Ε για τους πρόσφυγες.
43. Οι πρόσφυγες στους δρόμους της Αθήνας. Μόλις βγήκε από τη φυλακή. Η αστυνομία τον βρήκε χωρίς χαρτιά και απειλεί ότι θα τον απελάσει.
(οι λεζάντες των σκίτσων. Ευχαριστούμε το σχολείο μεταναστών που μας της παραχώρησε).
Θερμά ευχαριστούμε για την τιμή και την φιλοξενία... η βοήθεια και η προβολή που μας κάνετε είναι ανεκτίμητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζένη Βουρλιώτη
Πόσο δικαιώνει το όνομά του αυτό το ΑΝΟΙΧΤΟ σχολείο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.
Λίλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι είναι. Το σχολείο αυτό είναι μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους τους μετανάστες, οι οποίοι με ευγνωμοσύνη ανταποδίδουν την αγάπη που τους χαρίζουν οι δάσκαλοί τους.
Οι άνθρωποι αυτοί τους απαλύνουν τον πόνο τους, τους κάνουν πιο υποφερτή τη ζωή τους, τους δίνουν ελπίδα και χαρά.
" Ελπίδα είναι αυτό που δεν με χωρίζει από σένα" είπε ένας νεαρός μετανάστης εκείνο το βράδυ.
Ο καημός και η πίκρα της ξενητιάς μεγάλη: "Μετανάστες είμαστε όλοι...είναι η καρδιά μας που αφήσαμε πίσω, η παιδική ηλικία που δεν ζήσαμε", "έφυγα μικρός πριν προλάβω να καταλάβω τις αξίες του πατέρα και της μάνας, τις μυρωδιές της πατρίδας μου...", πρόσθεσαν κάποιοι άλλοι. "Είμαι εδώ σαν σύμμαχος και φίλος, σ' ένα αγώνα για επιβίωση.."
Τόσο ωραία, κατατοπιστική, πλούσια ανάρτηση, Ειρήνη, "κι εσύ να λείπεις"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠια θα λείψουμε για δυο μήνες, πάνω που είχαμε αρχίσει να συνηθίζουμε τη φοβερή παρέα σας.
( Και ομιλώ ιστολογικώς, βεβαίως, βεβαίως, γιατί το ραντεβού του Σαββάτου ισχύει. Μάλιστα, μπορούμε το Σάββατο που θα είμαστε όλοι μαζί να συζητήσουμε μήπως πάμε στο αντιρατσιστικό στου Ρέντη, όπου πιθανώς θα δούμε και κάποιον από το Ανοιχτό Σχολείο)
Λοιπόν, ευχές. Να μας βοηθήσει η ... μήτηρ πάσης φαντασίας, η αργία του καλοκαιριού, να κατεβάσουμε ωραίες ιδέες για την καινούρια χρονιά.
Φιλιά σε όλους σας.
Ωραία και πλούσια ήταν η γιορτή, Διονύση. Εγώ απλώς μετέφερα λίγο από την ατμόσφαιρα. Ναι, θα είναι στο αντιρατσιστικό..έκαναν μάλιστα και μια ανάρτηση σχετική. Μακάρι να τα καταφέρουμε και να πάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και από μας. Εγώ πάντως δεν κατεβάζω ακόμη ρολά.
Και σε μας θα λείψετε. Ναι πρέπει κάτι να κάνουμε και την επόμενη χρονιά.
Εσείς μόνοι σ' αυτό το ρεύμα κατά των μεταναστών. Των συνανθρώπων μας δλδ που η μοίρα και οι συνθήκες τους έριξαν εδώ. Το μόνο που σας αξίζει είναι ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ, που δίνεται πίσω τη ζωή σ' αυτούς τους ανθρώπους
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή είμαστε όλοι μετανάστες , κάτι ακόμη από τον Φερεϋντούν Φαριάντ, τον εξόριστο ποιητή που στον αιώνα μας βλέπει (από τη συλλογή του "Ουρανός χωρίς διαβατήριο"):
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυλακισμένα ποιήματα χρόνια και χρόνια.
Οι λέξεις αιωρούνται σαν ανεκπλήρωτες επιθυμίες περιμένουν.
Επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα και πάλι, και πάλι,
και πάλι κι ένας τυφλός ζητιάνος μ'ένα κλουβί πουλιού στο χέρι
περνάει χτυπώντας το ραβδί του στο σκοτεινό δρόμο.
Ξένος του γαλάζιου, ξένος των νερών, στη γη πεσμένα 5 μήλα.
Πού να πάω; Κυρά πανάρχαιη Ελλάδα
κρύψε με κάτω από την ποδιά σου.
Πικρή ξενιτιά, ούτε γράμμα, ούτε χτύπημα της πόρτας.
Τίποτα. Ένα σπουργίτι κάθισε στο παράθυρό μου
μ'ένα στίχο της Σαπφώς στο ράμφος του.
Πατρίδα μου είναι ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο, χωρίς πόλη.
Μπαίνω από τον αέρα.
Διαβάζοντας με συγκίνηση τα της γιορτής σας,μου ήρθαν στη μνήμη τα στερεότυπα και οι ιστορικές στρεβλώσεις που μας θέλουν μόνους θεματοφύλακες του ελληνικού πολιτισμού!Το πόσο φοβόμαστε τους 'ξένους',λες κι εμείς με τη συμπεριφορά μας και τις λαμογιές μας δεν αποξενωνόμαστε από παραδόσεις,ήθη και έθιμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόσφατα διάβασα ένα άρθρο για τρία παλληκάρια που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν από μικρά στην Ελλάδα,για το πώς η Ελλάδα διαμόρφωσε την ταυτότητά τους και για το πώς οι αρχές τους φέρονται σαν απόκληρους,ζητώντας μετά από τόσα χρόνια πράσινες κάρτες και ανανεώσεις της άδειας παραμονής!Ένιωσα ντροπή ως 'γνήσια' Ελληνίδα με τη βούλα και σας προσκαλώ να το διαβάσετε:http://www.athensvoice.gr/articles/av,18171,Mc_Yinka_Jerome_AKA_THE_SOURCE_και_E.html
Ευχαριστώ,καλό καλοκαίρι και καλή συνέχιση της προσπάθειάς σας!
Κακός Λύκος,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άρθρο είναι πολύ δυνατό και οι μαρτυρίες επίσης. Είναι τραγικό τα παιδιά των μεταναστών να μην έχουν πατρίδα!Σε προηγούμενη ανάρτησή μας, με τον τίτλο "είμαστε έτοιμοι να φοβηθούμε", μπορείς να διαβάσεις μια ανάλογη μαρτυρία μαθητή μας.
Ευχαριστούμε για το πέρασμά σου από το blog μας αλλά και για την παραπομπή σου.
Καλό καλοκαίρι και σε σένα.
Καταπληκτική ανάρτηση....
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω λόγια.. συγχαρητήρια για το έργο που συντελείτε, μπράβο!!
2ο ΓΕΛάρισας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύς πια ο κόσμος που συμπαραστέκεται στους μετανάστες και αυτό το αποδεικνύει και η συμμετοχή του στην εκδήλωση του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά και στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Οπωσδήποτε χρειάζεται επαγρύπνηση, ενημέρωση και προπάντων ανθρωπιά.
Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια και ΜΠΡΑΒΟ και σε σας για την ευαισθησία σας.
Καλό καλοκαίρι.
ROadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταπληκτικοί είναι αυτοί οι άνθρωποι, δάσκαλοι και μαθητές, που τα απογεύματα της Κυριακής τους
τα αφιερώνουν οι μεν, για να κάνουν τη ζωή των μεταναστών πιο ανθρώπινη και οι δε, για να καλύψουν την ανάγκη τους για επικοινωνία στη νέα τους πατρίδα. Είναι συγκινητική η αγάπη και η ζεστασιά που υπάρχει σ΄ αυτό το σχολείο.
Γειά σας, πέρασα να πώ μια καλησπέρα, και με την ευκαιρία της ανάρτησης, να αφιερώσω έναν στίχο, απο ένα τραγούδι που ερμήνευσε ο αείμνηστος Στ. Καζαντζίδης.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πατρίδα 'μ αραεύωσε
άμον καταραμένος
σα ξένα είμαι Έλληνας
και σήν Ελλάδαν ξένος.."