Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Όταν η διδακτέα ύλη δίνει τη θέση της στη δημιουργικότητα.

Τα σχολεία Højskoles, τα οποία ιδρύθηκαν από τον πάστορα Nikolaj Frederik Severin Grundtvig τον 19ο αιώνα, αποτελούν αποκλειστικά δανική εφεύρεση.
Πρόκειται για «λαϊκά σχολεία» που
λειτουργούν με βάση την αρχή της μάθησης μέσω του διαλόγου και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης.
Οι μαθητές δεν αποκτούν διπλώματα που στόχο έχουν να ανοίξουν το δρόμο προς μια ένδοξη καριέρα –αντ’ αυτού, οι μαθητές παραμένουν «προσγειωμένοι» στη ζωή, αποκτώντας νέες δεξιότητες.
Διδάσκονται πώς να εργάζονται ομαδικά, πώς να γίνουν ώριμα και ανεξάρτητα άτομα που θα παραμένουν πιστά στις αξίες της δημοκρατίας και της ισότητας.


Κάθε σχολείο είναι προσανατολισμένο προς συγκεκριμένους τομείς με έντονη την παρουσία της τέχνης. Στο Brenderup, για παράδειγμα, οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ μιας σειράς βασικών μαθημάτων, όπως παραδοσιακή μουσική, γλώσσα ή διεθνείς σχέσεις.

Επιπλέον, παρέχονται πολλά ακόμη μαθήματα που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς, όπως Δανικά, Αγγλικά, εργαστήρια δημόσιου διαλόγου και άλλα πρακτικά μαθήματα, όπως σχεδίαση ανακυκλώσιμων προϊόντων, αγγειοπλαστική κ.λπ. Μπορεί τα συγκεκριμένα μαθήματα να έχουν επαγγελματικό προσανατολισμό, ωστόσο είναι πιθανό οι μαθητές να περάσουν ολόκληρες ημέρες στο σχολείο μαθαίνοντας τους κανόνες υγιεινής διατροφής και ασφαλούς σεξ. Το σχολικό πρόγραμμα περιλαμβάνει, επίσης, διαπολιτισμικά εργαστήρια, αθλητικές δραστηριότητες κ.α.
Για εγγραφή σε κάποιο από αυτά τα σχολεία αρκεί κάποιος να πληροί δύο μόνο κριτήρια: πρώτον, να είναι άνω των 17 ετών και, δεύτερον, να μιλά κάποια από τις γλώσσες που μιλούν και οι υπόλοιποι (δανικά, αγγλικά ή γερμανικά). Δεν υπάρχει περιορισμός ως προς τις εθνικότητες και παρότι τα σχολεία είναι ιδιωτικά, η λειτουργία τους συγχρηματοδοτείται από το κράτος μέσω υποτροφιών ή δωρεών που παρέχονται απευθείας στα σχολεία. Κάθε σχολείο πρέπει να διασφαλίζει ότι στην πλειονότητά τους οι μαθητές κατάγονται από τη Δανία (ή τη Γροιλανδία), αλλά μετά την εγγραφή έχουν δικαίωμα βίζας και οι μη Ευρωπαίοι μαθητές.
Η μέση ηλικία των μαθητών είναι 24 έτη και η αναμονή στα σχολεία κυμαίνεται μεταξύ 4-10 μήνες. Οι μαθητές των σχολείων αυτών έχουν διαφορετικό παρελθόν και διαφορετικό μέλλον αλλά τους ενώνει η ελευθερία της προσωπικής έκφρασης και δημιουργικότητας που παρέχουν τα πρωτοποριακά αυτά δανικά σχολεία
.

(πηγή: naftemporiki.gr)

Κι όμως, υπάρχουν και τέτοια σχολεία!!!

Θα σας άρεσε να παρακολουθούσατε ένα τέτοιο σχολείο ή να διδάσκατε σ' αυτό;

3 σχόλια:

  1. Πολύ ενδιαφέρουσα σύλληψη!
    Μία ουσιαστική εφαρμογή της διαβίου μάθησης -μας έρχεται από το 19ο αι!-
    Λίλα Τζέτζου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επειδή πρόσφατα σε κάποιο πρόγραμμα ανταλλαγών συνεργάστηκα με συναδέλφους από σχολεία της Δανίας, έμεινα με την εντύπωση ότι η πρωτοτυπία των σχολείων αυτών δεν αποτελεί απλά μια παραφωνία στο δανέζικο σχολικό σύστημα, αλλά μια ακόμη πιο ελεύθερη έκφραση της εκπαιδευτικής πρακτικής σε ένα σύστημα που προκρίνει τη δημιουργική έκφραση και την ελευθερία και στο "συνηθισμένο" σχολείο.

    Για τον έλληνα εκπαιδευτικό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αλλά και δύσκολο για την αυτοεκτιμησή του, να αναμετράται με εκπαιδευτικά συστήματα των σκανδιναβικών χωρών, όπως για παράδειγμα της Φινλανδίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα.
    Τα λέει πολύ καλά η Άννα. Απ' όσα ξέρω, τα σχολεία αυτά φυτρώνουν σε πολύ γόνιμο έδαφος. Δεν απομακρύνονται πολύ από τις αρχές που έχουν και τα δημόσια σχολεία της"δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
    Εντάξει. Μακριά είμαστε. Αλλά γιατί να μη μαθαίνουμε, να μην παίρνουμε στοιχεία, ιδέες, φρεσκάδα;
    Δάσκαλοι εκεί, οι έλληνες εκπαιδευτικοί; Αναξεταστέους μας βλέπω περίπου όλους. Μαθητές, ίσως, μια χαρά θα ήταν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή