Με κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης "1η Μαρτίου 2010 24 ώρες χωρίς εμάς" τα παιδιά μας ήταν ΕΚΕΙ στην Τεχνόπολη και μάλιστα άνοιξαν την εκδήλωση με ένα απόσπασμα από το θεατρικό του Λαέρτη Βασιλείου
" ένας στους δέκα".
" ένας στους δέκα".
Φτάνουν στο χώρο κουβαλώντας την όρεξη, τη συγκίνηση, την αγωνία τους, αλλά και την οθόνη προβολής.
Ανεβαίνουν πάνω στη σκηνή και γρήγορα- γρήγορα "πετάνε"κάποιες ατάκες για να δοκιμάσουν τα μικρόφωνα αλλά και να εξοικειωθούν με το χώρο.
Και φυσικά δεν ήταν μόνοι τους. Φίλοι και φίλες από το σχολείο της Κοκκινιάς μετακινήθηκαν, άφησαν πίσω τις καθιερωμένες νυχτερινές υποχρεώσεις των φροντιστηρίων και τους συντρόφευσαν στην προσπάθειά τους.Όλοι μαζί αγκαλιασμένοι περιμένουν την ώρα της παράστασης.
Τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής παρουσιάζουν σύντομα την πρωτοβουλία τους και καλούν τα παιδιά να ξεκινήσουν.
Κι αυτοί ξεκίνησαν και συστήθηκαν με τα ονόματα των ρόλων τους: Κρις, Νταβίντ και Ένκε.
Παρουσίασαν τη βίζα, την πράσινη κάρτα και το δελτίο ταυτότητας ομογενούς, με τρόπο ιδιαίτερα παραστατικό, δείχνοντας τις αμέτρητες γραφειοκρατικές διαδικασίες που υφίστανται οι μετανάστες.
"Είμαστε η γενιά χωρίς αποχαιρετισμό.
Είμαστε η γενιά χωρίς τύχη, χωρίς πατρίδα.
Είμαστε η γενιά χωρίς σύνορα.
Είμαστε η γενιά χωρίς δεσμούς, χωρίς παρελθόν, χωρίς αναγνώριση.
Είμαστε η γενιά χωρίς επιστροφή."
Είμαστε η γενιά χωρίς τύχη, χωρίς πατρίδα.
Είμαστε η γενιά χωρίς σύνορα.
Είμαστε η γενιά χωρίς δεσμούς, χωρίς παρελθόν, χωρίς αναγνώριση.
Είμαστε η γενιά χωρίς επιστροφή."
Ο Βησσαρίων και ο Κώστας ερμήνευσαν σε ρυθμό hip hop ένα καταπληκτικό από άποψη περιεχομένου κομμάτι που έγραψε ο Βησσαρίων, ο οποίος αποδείχτηκε εκτός από στιχουργός και ικανός ερμηνευτής. ( θα αφιερώσουμε προσεχώς μια ανάρτηση στο ταλέντο του)
Αλέξανδρε, Δημήτρη, Βασίλη, Βησσαρίωνα, Κώστα
Ευχαριστούμε που μας προσφέρατε μια τόσο συγκινητική βραδιά.
Στην εκδήλωση τραγούδησε ο Mc Yinka- παιδί μεταναστών από τη Νιγηρία- το τραγούδι "χαιρετισμός" από το δίσκο του η Αλάνα.
Στην εκδήλωση τραγούδησε ο Mc Yinka- παιδί μεταναστών από τη Νιγηρία- το τραγούδι "χαιρετισμός" από το δίσκο του η Αλάνα.
Κλείνουμε με τα λόγια των ίδιων των μεταναστών.
Υ.Γ1: Λίλα, Διονύση, Άννα ευχαριστούμε που σας είχαμε για μια ακόμη φορά κοντά μας.
Υ.Γ2 : Στράτο ευχαριστούμε για τη συνεργασία και καλό κουράγιο στην προσπάθειά σου.
Υ.Γ3 : Ειρήνη, Μάνια λέτε να υπάρχει και τρίτη φορά;
Καλά,Ελένη,τι είναι αυτή η καλοσύνη που μας έχει συμβεί;Ένιωσα περήφανη γιάυτά τα υπέροχα παιδιά,τα νιώθουμε πια δικά μας παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως ήταν μια συγκινητική ανθρώπινη τρυφερή βραδιά.Ιδίως τα σημειώματα των μεταναστών συγκλόνιζαν.Τόσος αξιοπρεπής πόνος,αλλά και όνειρα κι ανάγκη για ζωή!Συγχαρητήρια για την έμπρακτη αλληλεγγύη,τη ζεστή σας αγκαλιά στους τόσο δικούς μας "ξένους".Μας διδάσκετε!
Συγχαρητήρια στα παιδιά, μας έβαλαν ακόμη μια φορά τα γυαλιά με τον αέρα και τη δύναμη που έβγαλαν στη σκηνή. Μας συγκίνησαν και μας έδειξαν πως το προσωπικό βίωμα είναι ο καλύτερος δρόμος για να νιώσεις το διαφορετικό, τελικά, δικό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈμπρακτη προσφορά, βιωματικά μαθήματα, συγκίνηση , καμάρι ….
Μπράβο σε όλα τα παιδιά !
Την τρίτη φορά , Αλέξανδρε, θα παίξεις τον άλλο ρόλο και μετά: one man show!,
Δημήτρη , από τα χρώματα …στο… σανίδι αλλά η ουσία μία : « …. αυτός που νοιάζεται…»
Βασίλη , τι καλύτερη αρχή για τέτοιου είδους συμμετοχές!
Βησσαρίωνα, Κώστα, δημιουργοί και performers, άψογοι!
Και πάλι μπράβο!
ΥΓ. Το 10ο Λύκειο Πειραιά, όχι μόνο άνοιξε την εκδήλωση, αλλά της έδωσε και το βασικό περιεχόμενο!
Άννα,άξιζε πραγματικά τον κόπο. Πιστεύω ότι με αυτού του είδους τις προσπάθειες συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα του "ξένου" και κυρίως τα παιδιά μας ανακαλύπτουν ότι οι "άλλοι" είναι δίπλα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς δεν κατάφερα να έρθω να σας δω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "ένας στους δέκα" το έχω δει δύο φορές και πραγματικά με έχει συγκινήσει-συγκλονήσει πάρα πολύ.
Μπράβο για τη συμβολή σας σε κάτι τόσο όμορφο και ελπιδοφόρο. Περνάτε μηνύματα που στην εποχή μας είναι σημαντικό να ακουστούν.
Μην χάνουμε επαφή!
-Στέφη(6ο λύκειο Καλλιθέας)
Μπράβο παιδιά μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολουθώντας σας χτες το βράδυ ένιωσα μεγάλη περηφάνεια και συγκίνηση. Καμαρώνω - πειράζει που το λέω;- που το σχολείο μας δίνει το παρόν σε εκδηλώσεις αγάπης, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και συμφιλίωσης. Μακάρι να κρατήσετε στις ψυχές σας τη συγκίνηση που είδα στα μάτια σας στο τέλος της παράστασης.
Οι στιγμές που ζήσαμε χτες βράδυ μας κάνουν να ελπίζουμε πως "Ίσως φτάνουμε σε μια καινούρια αγάπη, σε ένα καινούριο γέλιο".
Άννα, Λίλα και Διονύση,
πόσο μας συγκινεί η αγάπη και η συναδελφικότητά σας! Να είστε καλά.
Γλυκιά μου Στέφη,
σ' ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια. Δεν σου κρύβω πως σε φανταζόμουν στην παρέα μας και μάλιστα συζητούσα με την Ελένη πόσο θα θέλαμε να ήσουν μαζί μας και να μας τραγουδάς το τζιβαέρι. Μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά.
Πως να περιγραψω ολα οσα ενιωσα κοντα σας.. Ποσο περηφανοι πρεπει να'στε γι'αυτα τα παιδια, τα παιδια σας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοσο τυχερα κι αυτα που εχουν τετοιους δασκαλους..
Ναι οτι καλυτερο ειχε η βραδια ηταν η συμμετοχη του 10ου λυκειου Πειραια.
Ειμαι σιγουρος πως και τα επομενα χρονια οι σποροι σας θα ξεπεταξουν κι αλλα τετοια βλασταρια κι αλλους τετοιους καρπους. Εκ μερους της "1ης Μαρτιου" δηλωνω υπερηφανος και ευγνωμων για ολα. Μπραβο σας.
Στρατος Ραπτοπουλος
Αχ, γιατί να προλάβω μόνο το αεράκι της ικανοποίησης και της χαράς των συντελεστών;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈστω κι έτσι, όμως, δε "γλίτωσα" από τα συναισθήματα που περιγράφουν όσοι σχολίασαν πιο πάνω - όλοι αγαπημένοι.
Πάντα ν'ανταμώνουμε.
polla bravo stous mathites kai tous kathigites tou sxoleiou gia to theatriko dromeno.kataferate me tropo prototipo,aplo kai ameso na perasete vathia adiratsistika politika minimata.
ΑπάντησηΔιαγραφήsas axizoun sigharitiria!
Βρε παιδιά καταπληκτικά του Πειραιά, τι είναι αυτά που διαβάζω και στην ανάρτηση και στα σχόλια; Καλά, ανατρίχιασα από συγκίνηση. Πρέπει να νιώθετε πολύ περήφανοι, εμείς εδώ μου φαίνεται ότι είμαστε βαθιά νυχτωμένοι, που να σας φτάσουμε με τέτοιες πρωτοβουλίες και δραστηριότητες! Θερμά συγχαρητήρια σε όλους, μαθητές και καθηγητές, είστε πρωτοπόροι, μας εμπνέετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα "κλέψω" υλικό για διδακτική αξιοποίηση, με την άδειά σας, τι φίλοι είμαστε;
Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ σε όλους!
Χαιρετίσματα στην ομάδα.
Σας ευχαριστούμε απο καρδιάς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια!!! Γιατί να μη το ξέρουμε να παραβρεθούμε κ εμείς;;;
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
"Είμαστε η γενιά χωρίς αποχαιρετισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε η γενιά χωρίς τύχη, χωρίς πατρίδα.
Είμαστε η γενιά χωρίς σύνορα.
Είμαστε η γενιά χωρίς δεσμούς, χωρίς παρελθόν, χωρίς αναγνώριση.
Είμαστε η γενιά χωρίς επιστροφή."
Μπράβο στα παιδιά για την συμμετοχή τους σε μία τέτοια εκδήλωση .
Αυτά τα παιδιά εύχομαι
να μεγαλώσουν με καλή τύχη,
στην δική τους πατρίδα ,
στην ασφάλεια των συνόρων της,
με ισχυρούς δεσμούς με τις οικογένειες τους και τις παραδόσεις μας,
με καλή γνώση του παρελθόντος και της ιστορίας μας,
γιατί λαός χωρίς παρελθόν δεν έχει μέλλον.
Και επειδή ένα θέμα πρέπει να το εξετάζουμε από διαφορετικές οπτικές γωνίες για να έχουμε πιο ολοκληρωμένη άποψη παραθέτω δύο βίντεο από μία εκδήλωση που έγινε στον ΙΑΝΟ με αφορμή αυτή τη ημέρα και πρωταγωνίστησε και ένας συνσχολιαστής του ιστολογίου .
για το 1ο πατήστε εδώ
για το 2ο εδώ
Πολλές φορές αλλιώς ξεκινάνε και αλλιώς καταλήγουν ...
Ευχαριστούμε όλους τους ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ (εννοώ όσοι υπογράφουν με το όνομά τους) φίλους για τα καλά τους λόγια και την εμπιστοσύνη που δείχνουν στην προσπάθεια του σχολείου μας να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές και τις μαθήτριες, δίνοντας τους τη δυνατότητα να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους απέναντι στους μετανάστες. Νομίζω η στάση αυτή της έμπρακτης αλληλεγγύης -όπως λέει και η Αννα- είναι αδιαπραγμάτευτη για όσους συνεχίζουν να αισθάνονται ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε συνάνθρωπε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικά θα ήθελα να σου πω ότι ο διάλογος και η καλοπροαίρετη συζήτηση απαιτούν τη συμμετοχή όλων των μερών με ίσους όρους. Στη δική σου περίπτωση όμως υπάρχει ένα βασικό έλλειμμα ή μια εσκεμμένη μυστικότητα. Ενώ ξέρεις ποιοι είμαστε- η ταυτότητά μας είναι γνωστή – εσύ αφού χρησιμοποιείς το βήμα τού μπλογκ για να καταγγείλεις πρόσωπα και πράγματα, «κρύβεσαι» πίσω από την ανωνυμία. Θα σε παρακαλέσω να σεβαστείς τη βασική αυτή αρχή του διαλόγου και να μας δηλώσεις την ταυτότητά σου, εάν επιθυμείς να συμμετέχεις ανεξάρτητα από τις θέσεις σου. Ελπίζω να σε φιλοξενήσουμε με το όνομά σου.
Μπορεί κάποιοι να έχουν όλη την καλή διάθεση για διάλογο και για φιλοξενία υπάρχουν όμως και αρκετοί που δεν έχουν μεγαλώσει με αυτές τις αρχές ασχέτως με αυτά που λένε (πρόσφατο παράδειγμα η εκδήλωση στον ΙΑΝΟ με τις δηλώσεις που έγιναν στη αρχή και πως κατέληξε)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίστευα ότι το διαδίκτυο είναι ένα μέσο θα βοηθήσει την δημοκρατία λόγο του απρόσωπου και αταξικού του χαρακτήρα.
Πίστευα ότι αξία έχουν τα επιχειρήματα και οι ιδέες και όχι το επώνυμο αυτού που τις λέει.
Έκανα λάθος τελικά , εσείς διαψεύσατε τις εκτιμήσεις μου.
Διαπιστώνω ότι για να σε ακούσουν ή να σε αντικρούσουν πρέπει να είσαι ΕΠΩΝΥΜΟΣ .
Ε λοιπόν δεν είμαι τέτοιος ,
λυπάμαι που σας απογοητεύω αλλά θα συνεχίσω να κρύβομαι αφού δίπλα μου δεν θα έχω αξιόλογους δικηγόρους όπως την κυρία Κούρτοβικ η οποία στο παρελθόν ακόμη και αφιλοκερδώς έχει υπερασπιστεί ενέργειες αγνώστων ή και κουκουλοφόρων.
Θα συνεχίσω να είμαι ανώνυμος και να συναναστρέφομαι ανθρώπους που για να κάνουν διάλογο δεν θα σου ζητήσουν την ταυτότητα , τα πτυχία σου ή την φορολογική σου δήλωση.
Να διευκρινίσω ότι δεν κατήγγειλα ούτε πρόσωπα ούτε πράγματα ,
παρέθεσα γεγονότα με ήχο και εικόνες όπου και χωρίς τα σχόλια του παρουσιαστή "μιλάνε" από μόνα τους .
Μάσκες μπορούν να φορέσουν και οι ΕΠΩΝΥΜΟΙ, καμιά φορά όμως πέφτουν πάνω στην σκηνή.
Θα κλείσω με μία ευχή (παραφράζοντας ακριβώς το κλείσιμο του προλόγου του υπεύθυνου του ΙΑΝΟΥ και πριν δοθεί ο λόγος στον ΕΠΩΝΥΜΟ συνσχολιαστή)
"Εσείς παρόλα αυτά ,
να συνεχίσετε ,
εδώ σε αυτό το χώρο και να προσφέρετε πολιτισμό,
και να είναι ανοιχτός ο χώρος σε όλες τις ιδέες,
ο λόγος ανήκει σε όλους "
όποιος θέλει να δει πως ακούγονται οι φωνες των ΕΠΩΝΥΜΩΝ της άλλης πλευράς του λόφου ας πατήσου εδώ