Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
Ο ΟΗΕ μας καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.
Εμείς συμμετέχοντας στο κάλεσμα του ΟΗΕ, παρουσιάζουμε το ποίημα που έγραψε ο μαθητής μας της Α' Λυκείου, Βησσαρίων Μπότση.
Ρατσισμός
Ρατσισμός θα πει κοινωνικός αποκλεισμός
ένα φαινόμενο που πάντα θα το συναντάμε δυστυχώς
να μη σε δέχονται επειδή είσαι διαφορετικός
επειδή δεν είσαι πλούσιος αλλά φτωχός
επειδή είσαι όπως θα λέγαμε εμείς φυτό
και δεν πουλάς μαγκιά κάθε λεπτό.
Ο ρατσισμός πλέον έχει γίνει τρόπος ζωής
που πολλές φορές τα παιδιά τον διδάσκονται απ’ τους γονείς
και τα πράγματα μετά εξελίσσονται ως εξής:
παιδιά να προσπαθούν να βγάλουν έναν άλλο εαυτό
να κοιτάζουν τον καθρέπτη και να βλέπουν ένα άλλο εγώ
στην τελική όμως αυτό δεν είναι σωστό
και πολλές φορές αυτό μένει ως τραύμα παιδικό.
Ποτέ όμως δεν έχουμε αναρωτηθεί
για το τραύμα της εγκατάλειψης πατρίδας δεν έχουμε συλλογιστεί
όλοι είμαστε άνθρωποι και ας υπάρχουν καλοί και κακοί
γι’ αυτό τελειώνοντας κρατάω 1ός λεπτού σιγή.
Διαβάστε το σε ρυθμό χιπ χοπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου