Αντίο στα σχολεία μας......

αναπαραγωγή της γνώσης;

Κάποια από τα τριτάκια μας στην αυλή του σχολείου

Και κάποια άλλα στα δρομάκια του Πόρου

Από την ταινία του Θόδωρου Μαραγκού, "Μάθε παιδί μου, γράμματα"

Επιτέλους πραγματοποιούμε τα τελευταία μας βήματα μέσα σε μια τόσο αμφιλεγόμενη πορεία. Μια δύσκολη αλλά ταυτόχρονα και σημαντική εμπειρία. Που επί 12 έτη εμπλούτιζε την ποιότητα της ζωής μας. Γι’ αυτό λοιπόν, το τέλος αυτό δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε γεμάτοι από άγχος, δυσαρέσκεια και απέχθεια αλλά πρέπει να το δούμε από την οπτική γωνία μιας πρεμιέρας δηλαδή μιας παράστασης της οποίας τις πρόβες επαναλαμβάνουμε καθημερινά. Λόγω λοιπόν της πολύχρονης προετοιμασίας αξίζουμε να πετύχουμε...
Βάσω Κετσέ Γ1

Η παράσταση αρχίζει...

Τώρα που τελειώνουμε νιώθω απίστευτα κουρασμένη, εγκλωβισμένη, πηγμένη στο δωμάτιό μου, το οποίο έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης βιβλίων. Αυτά όμως τα συναισθήματα ξέρω ότι σε ένα μήνα θα είναι παρελθόν. Αυτό που μένει είναι μια γενική θλίψη. Η ιδέα ότι του χρόνου δε θα ξαναδώ τους συμμαθητές και τους καθηγητές μου με τρομάζει. Μέσα στα τρία χρόνια που πέρασαν έμαθα πολλά για τους συμμαθητές μου, τους καθηγητές και εμένα την ίδια. Δεθήκαμε και μοιραστήκαμε τόσα πολλά, μα τόσα πολλά ...και όλα αυτά θα είναι μια ανάμνηση. Πραγματικά θα μου λείψετε πάρα πολύ!

Ανώνυμος Γ1 ..εγκλωβισμένη, πηγμένη στο δωμάτιό μου, το οποίο έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης βιβλίων

Νιώθω πως αυτή η χρονιά γέμισε την ψυχή μου με συναισθήματα. Καλά και κακά βέβαια. Από τη μια νιώθω θυμό, αγανάκτηση και πολύ-πολύ κούραση. Κούραση από το διάβασμα, το τρέξιμο, τα ξενύχτια και την πίεση. Ποιος τ’ αντέχει όλα αυτά; Όμως όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα μας λείψουν κι’ αυτό θα είναι το χειρότερο γιατί δεν θα μπορούμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Δε θα μπορέσουμε να κάνουμε φάρσες, να χαζέψουμε στο μάθημα, να κοροϊδέψουμε τους καθηγητές ή τους συμμαθητές μας. Πάντως περάσαμε πολλά και με τους καθηγητές και τους συμμαθητές μας. Τώρα που τελειώνουμε θα ήθελα να κάνω μια πολύ μεγάλη αγκαλιά σε όλους. Για μένα τα μαθητικά χρόνια είναι τα καλύτερα !
Σας αγαπώ όλους πολύ και ευχαριστώ για τις αναμνήσεις
Φιλιά Λαουτάρη Ειρήνη Ήταν μια δύσκολη χρόνια για το σχολείο, αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα...
Παρόλα όμως τα εμπόδια σταθήκαμε στα πόδια μας και συνεχίσαμε...Όσο για τους καθηγητές, με μερικούς δέθηκα με άλλους όχι. Γενικά ήταν μια ωραία χρονιά, περάσαμε ωραίες στιγμές...
Θα μου λείψει
Ανώνυμος Γ1 Οι μέρες μας στο σχολείο τελειώνουν, τα συναισθήματα μας είναι μικτά και μπερδεμένα. Από την μία υπάρχει το συναίσθημα της χαράς που επιτέλους τελειώνουμε και από την άλλη το συναίσθημα της λύπης και των αναμνήσεων που θα μας γυρνούν ξανά πίσω. Τελικά θα μας λείψει.
Ανώνυμος

Θλίψη, κούραση, ταλαιπωρία, αγανάκτηση, απογοήτευση είναι λίγες από τις λέξεις που χαρακτηρίζουν εμάς τους μαθητές λίγο πριν την αρχή των Πανελλαδικών εξετάσεων. Τα καθημερινά μαθήματα σιγά-σιγά τελειώνουν, το σχολείο επίσης τελειώνει μετά από χρόνια μουρμούρας της μαμάς για να σηκωθούμε το πρωί από το κρεβάτι και μεις με τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο να προσπαθούμε να σηκωθούμε και να βάλλομε με το ζόρι τα ρούχα μας. Ξαφνικά μετά από αυτές τις δυσάρεστες για κάποιους στιγμές να που ήρθε και το τέλος! Πανελλήνιες και μετά βγαίνουμε στη βιοπάλη αναζητώντας δουλειά και προσαρμόζοντας τις ανάγκες μας στα λιγοστά ψίχουλα που μας δίνουν για να επιβιώσουμε. Πως κάποιος μαθητής ,βλεποντας μια κοιωνία κατεστραμμένη, χωρίς μέλλον εργασιακό, να πετύχει σ’ αυτές τις εξετάσεις και να αρχίσει τη νέα του ζωή δουλεύοντας; Είναι δύσκολα τα πράγματα σήμερα αλλά δεν είναι σωστό να τα παρατάμε για κανένα λόγο! Keep in trying. Αντίο στα σχολεία μας Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Και αν λίγοι το λένε, ευχαριστώ για τις καλές και κακές στιγμές!

Σαβίνα Κατσαμάκη Γ1 Αντίο στα σχολεία μας.....

Ήμουν κι’ εγώ εδώ!
Ύστερα από τόσα χρόνια, πίσω από ένα θρανίο, μπροστά από ένα βιβλίο, σκέφτεσαι κάθε λίγο και λιγάκι άντε να χτυπήσει το κουδούνι να τελειώνουμε ... Kι όμως φέτος τελειώνει σε λίγες μέρες ... και σκέφτεσαι μα κιόλας πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός από εκείνο το πρώτο κουδούνι; Ντριν...! την πρώτη μέρα το κουδούνι, και έχεις τόση αγωνία, τόσο άγχος και κάθε μέρα είναι σαν την πρώτη, μα ταυτόχρονα τόσο διαφορετική. Αγαπάω το σχολείο, ναι το αγαπάω. Το συγκεκριμένο όμως το λατρεύω και το εκτιμάω ιδιαίτερα... όχι το κτίριο, το σχολείο γενικά, το δικό μας 10ο λύκειο Πειραιά ...! Θυμάμαι πάντα ήθελα να πάω σε αυτό το σχολείο. Το κοίταζα κι έλεγα: «τι σχολείο ,τι ήρεμοι άνθρωποι είναι αυτοί;» Φιλικοί, έτοιμοι να σε βοηθήσουν, γεμάτοι καλοσύνη. Μέσα από την πλάκα, το γέλιο, το θυμό και την νύστα τις πρώτες ώρες, πέρασα πολύ ωραία. Έκανα λίγους φίλους, λίγους και εκλεκτούς. Τόσο καιρό βλεπόμαστε κάθε μέρα, 7 ώρες το εικοσιτετράωρο, επίσης και το Σαββατοκύριακο. Ε! είναι λίγο; Ενώνεσαι με τον άνθρωπο, τον βάζεις στην καθημερινότητά σου κι άντε να τον αποχωριστείς μετά . Αυτά τα λίγα .Θα ήθελα να γράψω κι άλλα όμως αυτά αρκούν. Με αγάπη για το μοναδικό μας Λύκειο...
Ευσταθιάδου Πωλίνα Γ1

Αυτό που θα μου λείψει πραγματικά από το σχολείο είναι η αίσθηση του να κάθεσαι στο θρανίο και να ακούς τον καθηγητή να παραδίνει. Ακόμα θα μου λείψει η αίσθηση του να ξυπνάς το πρωΐ για να έρθεις στο σχολείο και τελικά να μένεις απέξω, γιατί κλείδωσαν οι πόρτες. Το μεγάλο παράπονό μου πάντως ήταν και θα είναι η πενθήμερη.

Ανώνυμος Γ2

Η γεύση που μου άφησε η φετινή χρονιά, η τελευταία των μαθητικών μου χρόνων, με λύπη μπορώ να πω πως είναι γλυκόπικρη. Πικρή λόγω της κατάληψης και του ότι χάθηκε η ευκαιρία να πάμε πενθήμερη και γλυκιά, γιατί θα έχω πολλούς λόγους να θυμάμαι συγκεκριμένα τη χρονιά αυτή..Τα μαθητικά χρόνια δεν γυρνάνε πίσω. Και αυτό είναι που τα κάνει τόσο σημαντικά και αξέχαστα. Αξέχαστα και τα συναισθήματα που ένιωσα.
Aνώνυμος Γ2

Η γεύση που μου άφησε η φετινή χρονιά, που για μένα ήταν η τελευταία στο σχολείο, είναι γλυκόξινη. Γλυκιά, γιατί τελειώνει το σχολείο και γιατί θα έχω την ευκαιρία να πάω σε κάποια σχολή που θα με βοηθήσει να αποκατασταθώ επαγγελματικά αλλά και να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Από την άλλη μεριά είναι ξινή, γιατί δεν θα ξανανιώσω το συναίσθημα του να βρίσκομαι σε μια σχολική αίθουσα/τάξη. Επίσης είναι ξινή, γιατί το πιο πιθανό είναι να αποχωριστώ από πολλά παιδιά και φίλους κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αυτή η ξινή πλευρά οφείλεται και στην απομάκρυνση από τους καθηγητές, που όσο κι αν μερικές φορές νευριάζαμε μαζί τους, θα μας λείψουν. Γενικά, πιστεύω πως ήταν κάτι μοναδικό το σχολείο.

Ανώνυμος Γ2

Να 'μαστε λοιπόν, σήμερα στην Γ' Λυκείου, μια βδομάδα πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις. Είναι η τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς. Κάθε άλλη χρονιά η μέρα αυτή θα φάνταζε πολυπόθητη. Φέτος όμως τα πράγματα είναι ολότελα διαφορετικά. (....) Η σημερινή μέρα αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στη μαθητική μου ζωή, γι' αυτό και η καρδιά μου είναι πλημμυρισμένη από συγκίνηση. (....) Τη στιγμή αυτή, καθώς αναπολώ τα παλιά, ένα πλήθος αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου....Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις ατέλειωτες ώρες μαθήματος; Τις εξετάσεις; Τα παιχνίδια στην αυλή;Τις εκδρομές; Τα διαλείμματα; Τις πλάκες με τους συμμαθητές μου; Τους καθηγητές μου; Τι απ' όλα αυτά; Όλα μου είναι ευχάριστα και όλα με συγκινούν. Διάβασμα αρκετό, αγώνες για να βγούμε οι "πρώτοι" της τάξης, λύπη στην αποτυχία, το μειδίαμα του θριάμβου στην επιτυχία... Με πιάνει μεγάλη θλίψη και άγχος με την ιδέα ότι δε θα τα ξαναβιώσουμε όλα αυτά. (....) Και οι καθηγητές όμως! Κι αυτοί θα μου λείψουν. Τόσα χρόνια κοντά μας αποτελούν κομμάτι της ζωής μας. Μπορεί να υπήρχαν μερικές διαφωνίες καθώς και αρκετές δύσκολες στιγμές, παρόλα αυτά οι ευχάριστες ήταν πολύ περισσότερες κι αυτές είναι που μένουν. Πραγματικά, είμαι πολύ περήφανη που φοίτησα σ' αυτό το Λύκειο και πιστεύω ότι η φοίτησή μας σε κάποιο άλλο δεν θα μας έδινε τόσα πολλά. Οι καθηγητές, αν και αυστηροί σε κάποια θέματα, ήταν και είναι κοντά μας και νιάζονται για τους μαθητές τους κι αυτό μας το έδειξαν πολλές φορές και με τη διοργάνωση αξιόλογων εκδηλώσεων που μας άγγιξαν και μας συγκίνησαν όλους. Τέτοιες στιγμές με έκαναν περισσότερο περήφανη για το σχολείο μου και με έκαναν να ξεχνώ όλες τις κακές στγμές. Το μόνο παράπονο που έχω, όχι μόνο εγώ, είναι το γεγονός ότι δεν πήγαμε πενθήμερη εκδρομή. (...) Αυτή είναι, ίσως, η μοναδική πικρία που θα μου μείνει απ' το σχολείο. (...) Θα μου λείψουν όλοι και όλα πάρα πολύ.

Σοφία Ρούστα Γ2

Για την αντιγραφή Ελένη Κυριμκύρογλου, Ειρήνη Λιβανού.

Για πληροφορίες σχετικά με τις πανελλήνιες εξετάσεις (θέματα, μηχανογραφικό....) επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του σχολείου στη διεύθυνση: http://10lyk-peiraia.att.sch.gr/